Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά στην Α-λήθεια

Διάβασα πολλά φαιδρά για την γιορτή που γίνεται στο Βίτσι και στο Γράμμο.

Αναφέρθηκαν κάποιοι για γιορτή "χουντοβασιλικών" ξεχνώντας ότι η Μακεδονία μας δεν ξεπουλήθηκε τότε χάρη στο αίμα που κάποιοι έχυσαν για να μην επιτευχθεί αυτό. Επίσης κανείς δεν αναφέρεται το ίδιο "απαξιωτικά" όταν πρόκειται για "ήρωες" όπως αναφέρουν της εθνικής αντίστασης.

Το εναντίον. Είναι πολύ περήφανοι γι αυτό και πολύ καλά κάνουν. Πολλοί "αντιστασιακοί" όμως μαζεύτηκαν ρε παιδί μου και εξαργύρωσαν πλουσιοπάροχα την "αντίστασή" τους πραγματική ή ψεύτικη και συνεχίζουν να την εξαργυρώνουν παιδιά και εγγόνια. Και καυχώνται ότι όλοι προέρχονται από την "Αριστερά" λες και είχαν το μονοπώλιο αντίστασης ενάντια στον κατακτητή.

Πόσο νομίζουν μερικοί ότι μπορούν να παραμυθιάζουν τον κόσμο; Προσωπικά είμαστε από τους πρώτους που φωνάζουμε ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΔΙΧΟΝΟΙΑ. Αλλά όταν κάποιοι την Αλήθεια την μεταφράζουν κατά βούληση ξεχνώντας να βάλουν το Α μπροστά αυτό σημαίνει λήθη. Αν είναι αυτή που επιδιώκουν θα μας βρουν απέναντι.

Τιμούμε όσους έχυσαν το αίμα τους για τούτο εδώ τον τόπο από όποιον χώρο και αν προέρχονται και υποκλινόμαστε μπροστά τους.

Σε όσους όμως χρησιμοποίησαν κάποιους από τους αγωνιστές τους για να ξεπουλήσουν την πατρίδα μας μετέπειτα σε άλλους κατακτητές με στόχο να διαμελίσουν την Ελλάδα θα μας βρούνε απέναντι να τους πετάμε στα μούτρα την Α-λήθεια που συστηματικά αποκρύπτουν από τον Ελληνικό λαό.

Και μιλούμε για τους νέους που έχουν παντελή άγνοια για το τι διαπράχθηκε στον Γράμμο και στο Βίτσι τότε.

Για την υπέρτατη προδοσία!

Αν όμως τους ρωτήσεις τι σημαίνει Εθνική Αντίσταση η πρώτη απάντηση που θα σου δώσουν είναι "Αριστερά" γιατί γι αυτό φρόντισαν με μεγάλη επιμέλεια να ενημερωθεί-παραπληροφορηθεί ακόμη και ο τελευταίος. Άσχετα αν η σάλτσα και το περιλούσιμο με φανφάρες κορακιών που ξεχύθηκαν να πλουτίσουν βάζοντας στο περιθώριο τους πραγματικούς αντιστασιακούς είναι εμετικό. Άσχετα αν Αντίσταση δεν ήταν ίδιον της Αριστεράς αλλά του κάθε αγωνιστή Έλληνα πολίτη είτε αριστερού, είτε κεντρώου, είτε δεξιού.

Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν.

Οι Έλληνες οφείλουν ΟΛΟΙ να γνωρίζουν την ιστορία του τόπου τους και όχι να κωφεύουν ανάλογα με τα συμφέροντα της εξουσίας. Και αυτή την Αλήθεια τα παιδιά δεν την μαθαίνουν κάθε φορά με διάφορα προσχήματα.

Το Μακεδονικό ζήτημα όμως ξεφύτρωσε πάλι μπροστά μας εδώ και χρόνια και όλοι όσοι ενδιαφέρονται μαθαίνουν γι αυτό. Ψάχνουν. Και μιλώ για νέα παιδιά που επικοινωνούν μαζί μας και μέχρι τώρα είχαν την αίσθηση ότι οι μεν είναι οι καλοί και οι άλλοι οι κακοί. Ιδέα δεν έχουν για το ξεπούλημα που ετοιμαζόταν τότε. Με αφορμή αυτό το γεγονός παραθέτω απόσπασμα από ένα άρθρο του Θανάση Ζαχαριάδη με τίτλο Βίτσι και Γράμμος: ιστορικοί χώροι τιμής και μνήμης.

Και μία επισήμανση προς την πολύ αγαπητή εφημερίδα της Μακεδονίας με αφορμή επεισόδια - όπως αναφέρει- που έγιναν στην Φλώρινα μετά από την "γιορτή μίσους" - από πότε η αλήθεια ονομάζεται μίσος;- όπως ονομάζει την συνάντηση στο Γράμμο και στο Βίτσι. Ο βουλευτής που κατέθεσε στεφάνι ονομάζεται κύριε αρθρογράφε Ηλίας Πολατίδης και όχι Πολιόπουλος.

Επίσης δεν είδαμε να ενοχληθείτε το ίδιο από την παρέμβαση εκπροσώπου του Ουράνιου Τόξου, των ψευτομακεδόνων που επιβουλεύονται την Μακεδονία μας στην Φλώρινα, παρά μόνο από την παρουσία της Χρυσής Αυγής. Τι μονομέρεια είναι αυτή; Να υποψιαστούμε τίποτα άλλο;

Εν ολίγοις η γιορτή αυτή πρέπει να είναι γιορτή όλων των Ελλήνων - και γι αυτό πρέπει να φροντίσουν οι κυβερνώντες - επειδή δεν διαμελίστηκε η χώρα μας και δεν παραδόθηκε η Μακεδονία μας ως λεία σε αυτούς που την είχαν τάξει στους βαρβάρους.

"Μετά την αποτυχία του κομμουνιστικού χώρου να εδραιωθεί με δημοκρατικές διαδικασίες μετά την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι τότε κομμουνιστές ηγέτες τους αφιονισμένοι για εξουσία, εντολοδόχοι της Γ' Διεθνούς και κατ' εντολή της μαμάς Ρωσίας αποφάσισαν την ένοπλο αντίδραση, «αντάρτικο» το ονόμασαν, δεν δίστασαν να υποταχθούν και να ευθυγραμμισθούν με συντρόφους τους από όμορες κομμουνιστικές χώρες (την Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία, την Βουλγαρία) στην διεξαγωγή καθαρά πολεμικών επιχειρήσεων αποστολών ενάντια στο επίσημο κράτος της Ελλάδος, ακόμη και με το προδοτικό αντάλλαγμα την ανεξαρτητοποίηση της ελληνικής Μακεδονίας μας και προσχώρηση της στο λεγόμενο Ανατολικό μπλοκ των εξαρτημένων χωρών στην Ρωσία.

Τι τραγική ειρωνεία σήμερα μισό αιώνα μετά πόσο έχουν αντιστραφεί οι όροι και οι σφαίρες επιρροής. Τα τότε γεγονότα πόσο ομοιάζουν ίσως με τα σημερινά γεωπολιτικά παιχνίδια εις βάρος της Ελλάδος και της Μακεδονίας μας;

Ας αναλογισθούν οι τότε αντάρτες κομμουνιστές ποιοι ήσαν, τι ρόλο έπαιζαν, τι οραματιζόντουσαν, τι σχεδίαζαν οι ερυθροί ηγέτες πίσω από τις πλάτες τους;

Πού κατέληξαν αυτοί και οι οικογένειές τους στο λεγόμενο παράδεισο που ευαγγελίζονταν η μαμά Ρωσία;

Πόσοι από αυτούς κατέληξαν σαν αποπλανημένες παρθένες σε στρατόπεδα διακομιδής τους στην μακρινή Σιβηρία να δουλεύουν στα παγωμένα γκούλαγκ ή στις μακρινές στέπες της Ρωσίας μόνο και μόνο διότι κατάγονταν από την Ελλάδα;

Ποιοι ήταν αλήθεια αυτοί οι ηγέτες και αντάρτες, τι είχαν διαπράξει στον άμαχο ελληνικό πληθυσμό, τι υπηρεσίες προσέφεραν στην πατρίδα μας και όχι στις Διεθνείς, που θέλουν να τιμηθούν σήμερα στην Γυάρο και στην Μακρόνησο;

Αλήθεια ποιος Έλληνας κομμουνιστής πατριώτης ανέβηκε στα βουνά για να πολεμήσει ενάντια στην πατρίδα του προκειμένου να γίνει η Μακεδονία μας επαρχία της νότιας Γιουγκοσλαβίας και σήμερα να ήταν νότια επαρχία των σημερινών Σκοπίων, της Βαρντάρσκας;

Αγνοούσαν οι σύντροφοι όταν ήσαν αντάρτες τις βλέψεις του Τίτο για την Μακεδονία μας;

Αγνοούσαν την μεγάλη, κομμουνιστική πάντα, Μακεδονία που ορεγόταν ο Τίτο, ο Ζαχαριάδης και ο Στάλιν σαν τα όρνεα πάνω από την πατρίδα μας;

Σήμερα σχεδόν μισό αιώνα μετά αντικρίζοντας εκείνο το λιτό μνημείο στο Βίτσι και ένα μισοχτισμένο εξωκλήσι συναισθανόμαστε πόσα τραγικά σφάλματα και φρικαλεότητες διαπράχθηκαν.

Πόσο άδικο για την ιστορία και μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο οι νικητές του στρατού του επίσημου κράτους να θεωρούνται μισητοί και οι ξενοκίνητοι ηττημένοι αντάρτες τιμημένοι.

Πρέπει όμως οι σημερινοί Έλληνες πολιτικοί και πολίτες να ομολογήσουν όχι την μισή ιστορική αλήθεια, αλλά ολόκληρη όπως επιτάσσει η ιστορία.

Το Βίτσι και ο Γράμμος είναι ιστορικοί χώροι τιμής και μνήμης διότι εκεί Έλληνες στην καλύτερη ηλικία τους πολέμησαν θυσιάστηκαν, αλλά και νίκησαν όχι τον αντίπαλο Έλληνα που παρασυρόμενος από τις κομμουνιστικές θεωρίες και ουτοπικούς οραματισμούς ήταν στο αντίπαλο χαράκωμα κατόπιν σωρείας αδελφοκτόνων πράξεων, αλλά νίκησαν τον ξενοκίνητο αλληλοσπαραγμό στον βωμό ξένων επιδιώξεων για την Μακεδονία μας και την Ελλάδα μας.

Απλοί Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί που πολέμησαν για την πατρίδα μας αποτρέποντας σχέδια διαμελισμού της πατρίδος μας, ακρωτηριασμού της Μακεδονίας μας από την κομμουνιστική ουτοπία και την ακραία σταλινικής προελεύσεως πολιτική τυραννία.

Αναγκαία η μνήμη και όχι η λήθη των Ελλήνων για αυτούς τους ιστορικούς ιερούς τόπους αντίστασης και άμυνας στον κομμουνιστικό διεθνισμό και σήμερα σύμβολα νέες Θερμοπύλες στην ισοπέδωση και στις ορέξεις της νέας διεθνιστικής παγκοσμιοποιημένης απεθνοποιητικής αταξίας, πάλι στον βωμό ξένων συμφερόντων τα οποία με τα ίδια κίνητρα από αντίθετες κατευθύνσεις θέλουν να ξεχάσουμε και να τις θεωρήσουμε ως γιορτές μίσους, οι οποίες αναμοχλεύουν εμφυλιοπολεμικά πάθη.

Όχι είναι το Βίτσι και ο Γράμμος στέκονται εκεί ψηλά αγέρωχα σαν το φτερούγισμα των αετών να μας θυμίζουν τι μεγάλο έγκλημα είχε σχεδιασθεί προκειμένου σήμερα τα σύνορα της Ελλάδος να συνταυτίζονται με τους επαίσχυντους αλυτρωτικούς ιμπεριαλιστικούς χάρτες των Σκοπιανών.

Να μας θυμίζουν το αίμα που έδωσαν οι προγόνοι μας προκειμένου εμείς να ζήσουμε ελεύθεροι και όχι σκλαβωμένοι γενίτσαροι των Σκοπίων ή χρεοκοπημένων από τον κομμουνισμό κρατών του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ."

Αναλυτικά για τις μάχες στον Γράμμο και στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949 διαβάστε εδώ