«Φαντάσου ένα μακρύ διάδρομο που καταλήγει σε μια μεγάλη, κατασκότεινη σπηλιά (υπόγειο κατοικητήριο). Εκεί μέσα βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία αλυσοδεμένοι άνθρωποι πολλοί, σε αλλεπάλληλες σειρές, που κοιτούν μόνο μπροστά, τον τοίχο της σπηλιάς. Σημείωσε, ότι αυτοί οι δεσμώτες δεν μπορούν να κοιτάξουν αριστερά, δεξιά και πίσω. Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ’ όλη τους τη ζωή… Φαντάσου τώρα, ότι πίσω από τις σειρές των δεσμωτών υπάρχει αναμμένη μια μεγάλη φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» (εξουσιαστές) που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους.
Ξαφνικά (εξαίφνης) ένας φυλακισμένος σπάει τα δεσμά του και με βήματα δειλά στην αρχή αλλά σταθερά, βγαίνει από τη σπηλιά, ανεβαίνει στην επιφάνεια της γης και, κάτω από το φως του ήλιου, αντιλαμβάνεται την πλάνη στην οποία ζούσε, όσο καιρό αυτός και οι συνάνθρωποί του ήταν αλυσοδεμένοι στη σπηλιά…»
Η φανταστική (αλλά τόσο δυνατή) αυτή περιγραφή, γνωστή και ως «ο μύθος του σπηλαίου», βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα (-380) και είναι βέβαια μια αλληγορία.
Οι άνθρωποι, από αρχαιότατες εποχές ως σήμερα, ζούμε φυλακισμένοι στα σώματά μας, μέσα στις παραισθήσεις, τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας. Για να γνωρίσουμε την αλήθεια, πρέπει ν’ αποτινάξουμε τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των ποικίλων εξουσιαστών, που αφήνουν ν’ αντιλαμβανόμαστε μόνο τα αντίγραφα και τις απατηλές σκιές της πραγματικότητας.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’ απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…
Αυτά έγραφε πριν από 2385 χρόνια, ο Πλάτωνας. Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απολύτως συμπτωματική και τυχαία!
Πηγή:Π.Σ.Θερμοπύλαι
Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα μόνο απολύτως συμπτωματική και τυχαία ΔΕΝ είναι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μόνη διαφορα είναι ότι σήμερα ζούμε σε ακόμα βαθυτερες σπηλιες αλλα νομίζουμε πως έχουμε ¨ελευθερωθει¨ απο τα δεσμα του συγχρονου κοσμου επειδη καποιοι επειτηδιοι εκσεμμένα μας προσφερουν μια ηλιαχτιδα και νομιζουμε πως έχουμε δει τον ήλιο όλο........