ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Σε σημερινό άρθρο της εφημερίδας ΝΕΑ με τίτλο ,Η «πατριωτική» προπαγάνδα στο Ίντερνετ ο καθ.πανεπιστημίου Βασίλη Κρεμμυδάς μας δηλώνει την φρίκη του ,για το οτι το διαδίκτυο έχει καταληφθεί απο πατριωτικές ,''ακροδεξιές'' απόψεις,όπως τις αποκαλεί και καλεί σε θέσπιση λογοκρισίας και κανόνες λειτουργίας του διαδικτύου,ώστε να ακούγεται και η αντίθετη άποψη.Μήπως κύριε ''καθηγητά'' ο λόγος που δεν ακούγεται η άλλη άποψη είναι οτι δεν υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία παρά σε κάποιες θλιβερές'' αργυρώνητες ''μειοψηφίες;;
Δυστυχώς όμως αυτές οι μειοψηφίες κατέχουν τις θέσεις κλειδιά στις λήψεις αποφάσεων, με αποτέλεσμα οι πολίτες που δεν έχουν τρόπο να εισακουστούν καταφεύγουν στο διαδίκτυο.

ΠΑΡΑΘΈΤΩ ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ 24/7

Η «πατριωτική» προπαγάνδα στο Ίντερνετ

Του Βασίλη Κρεμμυδά

«Oπότε σήμερα ως Μεγάλη Ιδέα πρέπει να έχουμε τη διατήρηση αυτού του “πνεύματος” της Ορθοδόξου Παραδόσεως της Ρωμιοσύνης, που απαντά στα υπαρξιακά προβλήματα του ανθρώπου που σχετίζονται με τη ζωή και τον θάνατο». Είναι λόγια γνωστού και από την τηλεόραση- μην ψάχνετε βόρεια- σεβασμιωτάτου στην παρουσίαση βιβλίου· ο ίδιος είχε πει προηγουμένως, προφανώς ερμηνεύοντας γραφόμενα του βιβλίου, ότι «οι Φράγκοι, πέραν του ότι αποδυνάμωσαν την Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και άνοιξαν την πόρτα στους Οθωμανούς, συγχρόνως μόλυναν την Ανατολή με την κοινωνικοοικονομική νόσο στην ιστορία της ανθρωπότητας που είναι ο φεουδαλισμός και η φεουδαρχία!

Είπε πολλά ο σεβασμιώτατος· ας μη συνεχίσω όμως. Η «πατριωτική και εθνικιστική» προπαγάνδα στο Ίντερνετ έχει δύο κεντρικούς πυλώνες, την αλυτρωτική Μεγάλη Ιδέα και την Ανατολή ως έκφραση σκληρού αντιδυτικισμού· φυσικά, με ένδυμα Ορθοδοξίας. Και, βέβαια, έχοντας λησμονήσει ότι η «νόσος» της φεουδαρχίας υπήρξε το κατ΄ εξοχήν ευλογημένο από τη χριστιανική εκκλησία κοινωνικοοικονομικό σύστημα, σε Δύση και Ανατολή.

Το θέμα μας όμως δεν είναι οι απόψεις του σεβασμιωτάτου- κυκλοφορούν άφθονες όμοιες και εκτός Ίντερνετ. Το θέμα μας είναι το ίδιο το Ίντερνετ και ο τρόπος διακίνησης ιδεών, πολύ παλιών, και προπαγάνδισης συγκεκριμένης ιδεολογίας μέσα απ΄ αυτό. Έχω ξαναγράψει μία μόνο φορά, με θέμα τον κίνδυνο να απομονωθούν από την κοινωνία, από τον έξω κόσμο, τα άτομα, νεαρά κατά κανόνα, που είναι «κολλημένα» με αυτό το μέσο. Γνωρίζω ότι αυτή η νέα τεχνολογική εφεύρεση μπορεί, με διαφορετική χρήση, να αναδειχθεί σε παγκόσμια τράπεζα γνώσεων, σε θησαυρό πληροφοριών. Με αυτή την πεποίθηση και επειδή μελετώ αυτόν τον καιρό τις διαδρομές της Μεγάλης Ιδέας αναζήτησα και στο Ίντερνετ πληροφορίες που θα μου χρησίμευαν. Και εφρικίασα. Το Ίντερνετ έχει, σε πολύ μεγάλο ποσοστό, καταληφθεί από ακροδεξιές, εθνικιστικές και αυτοαποκαλούμενες «πατριωτικές» ομάδες που διακινούν γνωστές σε εμάς τους παλαιούς ιδεολογίες του τύπου της χριστοδουλικής «κόκκινης μηλιάς»: «Επιθυμούμε να δούμε μια μέρα τη Γαλανόλευκη να κυματίζει στην Αγιασοφιά, θέλουμε ξανά η Αιωνία Πόλις των Κωνσταντίνων να γίνει πρωτεύουσα του Ελληνισμού, αλλά δεν λησμονούμε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε σκλαβωμένοι μέσα στην ίδια την πρωτεύουσα του ελλαδικού κράτους, μέσα στην ίδια την Αθήνα! Είμαστε σκλαβωμένοι στις ίδιες μας τις γειτονιές από τις εκατοντάδες χιλιάδες ξένων εγκληματιών που κάποιοι μας έφεραν στην πατρίδα μας...».

Ακόμη χειρότερα είναι όμως τα πράγματα όταν η Μεγάλη Ιδέα αποκτά χαρακτηριστικά ακραίου ρατσισμού: «Η ολοκλήρωση της Μεγάλης Ιδέας... απαιτούμε την απέλαση των τουρκοειδών της Θράκης μας...». Θα μου πει ίσως κάποιος, γνωστά δεν είναι όλα αυτά; ασφαλώς. Δεν είναι αυτό το θέμα· και γνωστά είναι και ελεύθερος να τα πιστεύει είναι όποιος τα πιστεύει και δικαίωμά του είναι να τα προπαγανδίζει. Τα ερωτήματα που καταλήγει να είναι προβλήματα αρχίζουν από το μέσο που χρησιμοποιείται για την προπαγάνδισή τους. Γιατί το Ίντερνετ είναι ακόμη ένα μέσο αθέατο, δεν μπορούν όλοι να το δουν όπως την κρεμασμένη στα περίπτερα εφημερίδα, την εφημερίδα στο καφενείο του χωριού, την τηλεόραση· μικρό ποσοστό του πληθυσμού έχει πρόσβαση, σ΄ αυτό το οποίο απαιτεί και κάποιες τεχνικές γνώσεις για να βρεις τα κείμενα αυτά, δεν τα βρίσκεις πατώντας απλώς ένα κουμπί, όπως στο τηλεκοντρόλ.

Ένα άλλο πρόβλημα είναι η ανυπαρξία στο Ίντερνετ απόψεων εντελώς αντίθετων απ΄ αυτές που είδαμε πιο πάνω. Και βέβαια, το συνολικό ερώτημα είναι αν είναι δυνατό να θεσπιστούν κανόνες λειτουργίας των πολλαπλών και περίπλοκων χρήσεων αυτού του, κατά κάποιον τρόπο, κρυφού μέσου προπαγάνδισης. Και σκέφτομαι ότι, για να διασφαλιστεί η δημοκρατικότητα του Ίντερνετ, χωρίς να εμποδίζεται η ελευθερία της σκέψης και του λόγου, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από τη δυνατότητα όλων να έχουν δικαίωμα χρήσης του. Από τη μετατροπή του δηλαδή σε «θεατό», σε «φανερό» μέσο.

Ο Βασίλης Κρεμμυδάς είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Πηγή:Π.Σ.ΘΕΡΜΟΠΥΛΑΙ