Ο Ι. Κασουλίδης, η 14μηνη θητεία και η ασφάλεια της Κύπρου

ANTΙ-ΣΤΑΣΕΙΣ

TΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ και η επιβίωση ενός κράτους στηρίζονται, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, στις ένοπλες δυνάμεις του. Είναι αξίωμα στις διεθνείς σχέσεις όσα ο Θουκυδίδης διασάλπισε και άλλοι θεωρητικοί επιβεβαίωσαν διαμέσου των αιώνων:

Οι δυνατοί επιτυγχάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύνατοι υποκύπτουν σε όσα τους επιβάλλει η αδυναμία τους. Θουκυδίδης, Sun Tzu, Μακιαβέλι, Hobbes, Clausewitz, Morgenthau, E.H. Carr και πλήθος άλλων θεωρητικών των διεθνών σχέσεων και του πολέμου επιμένουν σε ένα κυρίως σημείο.

Ότι η στρατιωτική ισχύς διασφαλίζει την επιβίωση και την ασφάλεια του κράτους.

Βέβαια, αυτά συναρτώνται προς την προσωπικότητα του ηγέτη και την πολιτική του βούληση να εργασθεί για την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος, διά της ενίσχυσης της αμυντικής ικανότητας του κράτους.

Τα εθνικά συμφέροντα δεν προασπίζονται με μεραρχίες διπλωματών, όπως απλουστευτικά είχε δηλώσει κάποτε ο πολύς Θ. Πάγκαλος αλλά και με τη δύναμη της λόγχης. Όσοι ηγέτες δεν θέλουν ή αδυνατούν ή αδιαφορούν να κατανοήσουν πώς επιβιώνει ένα κράτος στο διεθνές άναρχο σύστημα, καταδικάζουν τους λαούς των σε διαρκή ανασφάλεια που, στο τέλος, μπορεί να απολήξει στην υποδούλωσή τους σε ισχυρότερο γείτονα.

Αυτές τις πραγματικότητες όφειλε να γνωρίζει και ο υποψήφιος για την προεδρία Ι. Κασουλίδης, πριν εξαγγείλει (19.10.2007) τις θέσεις του για την Εθνική Φρουρά. Οι θέσεις του στηρίζονται σε τρεις άξονες:

Πρώτον, στην αναδιοργάνωση της Δύναμης, με μείωση της θητείας στους 14 μήνες, με ανάλογη μείωση στην εφεδρεία και στην εθνοφυλακή, αναβάθμιση της εκπαίδευσης και πρόσληψη 2.500 επαγγελματιών οπλιτών.

Δεύτερον, στην ενδυνάμωση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου.

Τρίτον, στην ανάπτυξη στρατιωτικής διπλωματίας.

Συμφωνούμε με τους δεύτερο και τρίτο πυλώνες. Διαφωνούμε έντονα με τον πρώτο.

Ο Ι. Κασουλίδης φαίνεται να υποτιμά ή να παραγνωρίζει πλήρως μερικά άλλα δεδομένα.

Πρώτον, είναι αδύνατο να μειωθεί η θητεία στους 14 μήνες. Αν το εισηγείται επειδή θα αλιεύσει ψήφους από τις μαμμάδες των μαμμόθρεφτων, κακώς το πράττει. Αν το εισηγείται για να αλιεύσει μεταξύ εφέδρων και εθνοφυλάκων, κάκιστα το πράττει, επειδή έφεδροι και εθνοφύλακες παρουσιάζονται μόλις τρεις φορές το χρόνο (όταν στην ουδέτερη και απόλεμη αλλά πάνοπλη με υπερσύγχρονο στρατό, Ελβετία, οι πολίτες παρουσιάζονται για εβδομάδες).

Δεύτερον, ο θεσμός των ΕΠΥ έχει αποτύχει και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Δεν χρειάζεται να πούμε δημοσίως περισσότερα.

Τρίτον, ο τουρκικός κατοχικός στρατός παρατάσσει 43.000 οπλίτες σε ένα Σώμα Στρατού, που περιλαμβάνει δύο μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού, 1 μηχανοκίνητη ταξιαρχία πεζικού, 1 τεθωρακισμένη ταξιαρχία, 1 σύνταγμα καταδρομών και 1 διοίκηση πυροβολικού. Ο οπλισμός του Αττίλα περιλαμβάνει 300 άρματα, 200 πυροβόλα και 650 τεθωρακισμένα.

Όπως όλοι γνωρίζουν πλην, προφανώς του επιτελείου Κασουλίδη, ο μηχανοκίνητος κατοχικός στρατός βρίσκεται επί 24ώρου βάσεως σε επιθετική διάταξη. Αυτό σημαίνει ότι αμέσως μπορεί να κινηθεί και να επιτεθεί κατά των θέσεών μας, ενώ η Εθνική Φρουρά χρειάζεται 4-5 ώρες για να κάνει επιστράτευση.

Αυτός ο χρόνος είναι κρίσιμης σημασίας, επειδή το κύριο βάρος της επίθεσης θα δεχθούν όσοι 18ρηδες θα απομείνουν, αν υιοθετηθεί η πρόταση Κασουλίδη (η γνωστή πρόταση Χάσικου), με την υποστήριξη όσων ΕΠΥ θα εργοδοτούνται και των… καμερών και… αισθητήρων, που θα αναπτυχθούν κατά μήκος της γραμμής Αττίλα.

Αν υιοθετηθεί η πρόταση Κασουλίδη για μειωμένη θητεία και απορρύθμιση της εφεδρείας και της εθνοφυλακής, αίρεται το στοιχείο της παλλαϊκής αντίστασης και συμμετοχής του λαού στον υπέρ ελευθερίας αγώνα.

Τρίτον, συμφωνούμε με τη θέση Κασουλίδη για ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP), όπως και για ενίσχυση των αεροπορικών και ναυτικών μέσων έρευνας και διάσωσης.

Προσυπογράφουμε την αναβίωση και ενδυνάμωση του αναιρεθέντος υπό των Σημίτη-Παπανδρέου-Καραμανλή ΕΑΧ, αν θέλει και η Ελλάδα, η οποία μετετράπη σε εθελούσιο αχθοφόρο της ένταξης του Αττίλα στην Ευρώπη, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντάλλαγμα, είτε στο Αιγαίο, που η τουρκική αεροπορία έκανε ελβετικό τυρί είτε στην Κύπρο. Το ΕΑΧ θα λειτουργήσει όχι επειδή θα το συναποφασίσουν ενδεχομένως Αθήνα και Λευκωσία αλλά αν το επιτρέψουν οι ΗΠΑ και η Τουρκία.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής του Ι. Κασουλίδη ότι η Τουρκία διεκδικεί και θα πάρει ρόλο περιφερειακής δύναμης στην περιοχή μας. Πώς και γιατί να ανεχθεί επιστροφή της Ελλάδας, που εκδιώχθηκε μετά την κρίση των Ιμίων;

Τέταρτον, ο Ι. Κασουλίδης όπως και οι υπόλοιποι πολιτικοί ηγέτες δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η Κύπρος βρίσκεται σε κρίσιμο γεωστρατηγικό χώρο, όπου διαπλέκονται και συγκρούονται ισχυρά οικονομικά, στρατιωτικά, ενεργειακά, πολιτικά και άλλα συμφέροντα. Ακόμα και σε κατ' ευχήν λύση του Κυπριακού, η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να διατηρεί ισχυρή στρατιωτική δύναμη, όχι απλώς για να επιτηρεί την οικονομική μας ζώνη ή να ανταποκρίνεται στις διεθνείς υποχρεώσεις μας, αλλά για να αποτρέπει επίδοξους εχθρούς.

Δεν είναι με δική μας χειρονομία μείωσης της θητείας και αυτόβουλου αφοπλισμού μας που θα… πιεσθεί ο Αττίλας, αλλ' αντίθετα με τη στρατιωτική μας ισχυροποίηση.

Όσοι πιστεύουν στην ειρήνη πρέπει να προετοιμάζονται συνεχώς για πόλεμο. Και όσοι επιδίδονται σε μονομερείς φιλειρηνικές κινήσεις απλώς ενθαρρύνουν τον εχθρό να τους επιτεθεί μια ώρα γρηγορότερα. Αυτά τα απλά αλλά θεμελιώδη, που ανέλυσαν ανά τους αιώνες θεωρητικοί και φιλόσοφοι, φαίνεται δεν τα καταλαβαίνει ούτε ο Κασουλίδης ούτε ο Χάσικος.

Οπότε ο καθείς δικαιούται να σκεφτεί ότι οι πολιτικοί, που υποστήριξαν ένθερμα τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Εθνικής Φρουράς, αντί να αναγνωρίσουν τη σημασία τουλάχιστον της σιωπής, σήμερα απλώς ψηφοθηρούν και εντυπωσιοθηρούν προς ευεπίφορους «τρελούς», προς «ψυχολογικά προβληματικούς» ή προς μηδίζοντες πουρκουάδες.

Πηγή:Σημερινή