Στους 2.634 ανέρχονται οι πλειστηριασμοί που έχουν πραγματοποιήσει οι τράπεζες σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις σύμφωνα με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών.
Σύμφωνα με παράγοντες της ΕΕΤ ο αριθμός αυτός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα στοιχεία τα οποία είχαν δημοσιοποιηθεί από ανεύθυνες πηγές, σύμφωνα με τα οποία κατά τη διάρκεια του 2007 επισπεύσθηκαν από πιστωτικά ιδρύματα 100.000 πλειστηριασμοί.
Είναι προφανές ότι τέτοιου είδους ανερμάτιστοι ισχυρισμοί έχουν σκοπό να πλήξουν το τραπεζικό σύστημα της χώρας, παρά το γεγονός ότι αποτελεί ίσως το πιο ανταγωνιστικό τμήμα της Ελληνικής οικονομίας, αλλά και το πιο εύρωστο, ιδίως αν ληφθεί υπόψη και η τρέχουσα διεθνής συγκυρία.
Η Ελληνική Ένωση Τραπεζών, ως θεσμικός φορέας, θεωρεί ότι είναι αναγκαίο να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε στο μέλλον να υπάρχει υπεύθυνος έλεγχος για την επιβεβαίωση των στοιχείων που δημοσιοποιούνται σχετικά με τόσο σημαντικά θέματα, όπως οι πλειστηριασμοί, και γενικότερα η οικονομική ζωή του τόπου.
Σε κάθε περίπτωση πάντως πρέπει να σημειωθεί αφενός, ότι ο πλειστηριασμός είναι η τελευταία κατά το νόμο πράξη της διαδικασίας της αναγκαστικής κατάσχεσης για τη ρευστοποίηση απαιτήσεων, οι οποίες έχουν προηγουμένως πλήρως επαληθευτεί με τη δικαστική διαδικασία, κατά την εξέλιξη της οποίας έχουν εξαντληθείόλα τα προβλεπόμενα μέσα και, αφετέρου, ότι οι τράπεζες καταφεύγουν σε πλειστηριασμό μόνο αφού κάθε άλλη, επιεικέστερη για τον οφειλέτη, δυνατότητα αποδειχθεί άκαρπη.Πηγή:reporter.gr
Σχόλιο:Εμείς γιατί να πιστέψουμε τις "αξιόπιστες" ελληνικές τράπεζες που είναι κοινοί λωποδύτες ; Έχουμε κανέναν λόγο να το κάνουμε όταν κάθε τί που διαφημίζουν για πιστωτικές, δανεισμούς κ.λ.π. είναι άκρως παραπλανητικό; Κι όταν μας ρουφούν το αίμα με ληστρικά επιτόκια και πανωτόκια; Καλή η προσπάθεια να πείσουν για τα νούμερα που εμφανίζουν αλλά δυστυχώς η καθημερινότητα γύρω μας είναι ο πλέον αδιάψευστος μάρτυρας!
Το θέμα της πίστωσης είναι προβληματικό στην Ελλάδα για 3 κυρίως λόγους:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Δεν υφίσταται εκπαίδευση στη σωστή χρήση της πίστωσης (credit education)
2. Δεν υφίσταται ιστορικό (credit history) με αποτέλεσμα να υπάρχει ασυδοσία από τους δανειολήπτες
3. Δεν υπάρχουν υψηλά κριτήρια παροχής πίστωσης από τους δανειοδότες, που να παράσχουν δάνεια μόνο όταν υπάρχουν εγγυήσεις αποπληρωμής τους.
Η Ελλάδα χρησιμοποιεί την πιστωτική κάρτα ως μέσο αγοράς με τρόπο καταχρηστικό, διότι είναι εν χρήση λιγότερο από μία δεκαετία. Τα τραπεζικά επιτόκια είναι στις ίδιες γραμμές διεθνώς. Δεν υφίσταται τοκογλυφία από τις τράπεζες.
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η πλαστική κάρτα δεν αποτελεί μαγικό χαρτί εισόδου στην κοινωνία της κατανάλωσης.
Αυτά με λίγα λόγια - αν θέλετε περισσότερα ευχαρίστως. Είμαι μια δεκαετία στην Αμερική και καλό είναι να μαθαίνουμε από τους έχοντες γνώση, αντί να ανακαλύπτουμε τον τροχό κάθε φορά.
Φίλε Λύσιππε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω ως προς το ότι δεν υπάρχει εκπαίδευση στην Ελλάδα για τις πιστωτικές κάρτες (αν και αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εκπαίδευση, κοιτάς τα έσοδα και τα έξοδά σου και υπολογίζεις τι πρέπει να ξοδέψεις) καθώς επίσης και για την ασυδοσία χρήσης τους πχ. Διακοποδάνεια , έξοδοι για διασκέδαση κλπ. Προσωπικά δεν έχω καν κάρτα. Προτιμώ αν έχω να πληρώσω μετρητά και αν δεν έχω δεν παίρνω τίποτα. Αν όμως είχα τρια παιδιά και έπαιρνα μισθό πείνας όπως γίνεται στην Ελλάδα δεν ξέρω κατά πόσο θα έκανα το ίδιο. Και ας μην ξεχνάμε πόσοι ζουν στα όρια της φτώχειας πλέον στην Ελλάδα. Με τον βασικό να μην αγγίζει καν τα 700 ευρώ.
Για τα δάνεια όμως είναι μια πραγματικά άλλη ιστορία. Φυσικά και οι τράπεζες θέλουν εγγυήσεις για να σου δώσουν ένα δάνειο αγοράς ενός σπιτιού πχ. Αλλά ο τόκος είναι ληστρικός ιδιαίτερα κατά τα τελευταία έτη αποπληρωμής τους. Αντιθέτως αν κάποιος έχει ένα ποσό στην τράπεζα όχι μόνο δεν τοκίζεται, αλλά σου τηλεφωνούν κάθε τρείς και λίγο να κάνεις κίνηση του λογαριασμού (κρατιέται ένα σεβαστό ποσό κάθε φορά) για να μην αρχίζει να μειώνεται το αρχικό ποσό. Ειδάλλως σου συνιστούν να τα επενδύσεις κλπ κλπ που σημαίνει δεν μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις σε ώρα ανάγκης (αν θέλεις να έχεις κάποιο όφελος που παλαιότερα δεν ίσχυε κάτι τέτοιο και υπήρχε ένας επιτόκιο αξιοπρεπές στο ποσό ούτως ή άλλως).
Έτσι με τη σημερινή οικτρή οικονομική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα τα σπίτια, επιχειρήσεις βρίσκονται σε κατάσχεση από την μία στιγμή στην άλλη.
Αφού σε ευχαριστήσω για τις χρήσιμες πληροφορίες, θα ήθελα να σου πω ότι δεν ανακαλύπτω τον τροχό. Ανακαλύπτω όμως πως τα τερτίπια των τραπεζών εκμεταλλευόμενοι την οικονομική ανέχεια στην Ελλάδα απομυζούν και το τελευταίο cent του πολίτη.
Δεν ξέρω τι επιτόκιο πληρώνει κανείς στην Ελλάδα για στεγαστικά δάνεια. Σίγουρα υπάρχουν διάφορες διαβαθμίσεις. Για παράδειγμα, στην Αμερική υπάρχει το δάνειο 30 ετών με σταθερό επιτόκιο, το δάνειο 15 ετών με σταθερό (χαμηλότερο) επιτόκιο και διάφοροι συνδυασμοί 3-ετούς ή 5-ετούς μεταβλητού επιτοκίου. Αυτοί οι τελευταίοι ευθύνονται για το χάσιμο προς την τράπεζα εκατοντάδων χιλιάδων σπιτιών (στην Αμερική). Οι αντικειμενικές αξίες αυξήθηκαν (διεθνώς) πολύ απότομα, τα επιτόκια έπεσαν και δόθηκαν δάνεια σε ανθρώπους που δε θα λάμβαναν έγκριση υπό κανονικές συνθήκες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣίγουρα, είναι αρνητικό αυτό που περιγράφεις, ότι δηλαδή στην Ελλάδα σε υποχρεώνουν να κάνεις κίνηση λογαριασμού. Στην Αμερική, σε γενικές γραμμές κρατιέται ένα ποσό $20 το μήνα αν το υπόλοιπο είναι λιγότερο από $2500. Για τις κινήσεις που γίνονται ηλεκτρονικά, π.χ. μέσω του Internet, δεν υπάρχει χρέωση. Ίσα ίσα που κάποιες τράπεζες περιορίζουν τις δωρεάν κινήσεις στα γκισέ σε 2-3 το μήνα το πολύ (μετά υπάρχει χρέωση) ώστε να κάνει ο καθένας χρήση του δικτύου. Έτσι αποσυμφορίζεται η τράπεζα σημαντικά.
Το γενικότερο πρόβλημα της οικονομίας είναι οικτρό. Το 1997 έπαιρνα 250 χιλιάδες δραχμές. Αυτό ισοδυναμεί στα 700 ευρώ του 2008 - δηλαδή 11 χρόνια μετά δεν υπάρχει καμμία μεταβολή. Το 1997 όμως, πλήρωνα 65 χιλιάδες δραχμές ενοίκιο για δυάρι. Τώρα είναι σχεδόν τα τριπλά.
Ο Έλληνας όμως προσπαθεί να βολευτεί σε μια θέση του δημοσίου αντί να επιδιώξει την επαγγελματική του ανεξαρτησία. Το κράτος ενεργεί οπισθοδρομικά στην προώθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και η χώρα δεν αναπτύσσεται οικονομικά, πέραν της Αθήνας. Ο υδροκεφαλισμός της Ελλάδας είναι καταστροφικός. Πρέπει να υπάρξει μια κυβέρνηση που να αναλάβει ευθύνες εθνικής ανασυγκρότησης και κάτι τέτοιο δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί με τα τζάκια των πολιτικών που κυβερνούν τη χώρα εναλλάξ. Ίσως να χρειαστούν λαϊκά συλλαλητήρια και να συμβούν και δυσάρεστα γεγονότα προκειμένου να υπάρξει μιά τέτοια πρόοδος.
Κυρίως όμως, πρέπει να υπάρξει πάταξη της παραοικονομίας, πάταξη της διαφθοράς και του εγκλήματος, ανάπτυξη της περιφέρειας, είσοδος ξένου κεφαλαίου (δες τι γίνεται στην Τουρκία).