ΕΔΑΔ κατά Τουρκίας Στου κουφού την πόρτα…

Της Χριστιάννας Λούπα

Την περασμένη Πέμπτη εκδόθηκε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την υπόθεση «Βαρνάβα και λοιποί κατά Τουρκίας», που αφορά εννέα Ελληνοκύπριους αγνοούμενους, σύμφωνα με την οποία δικαιώνονται οι αιτούντες, ενώ διατυπώνεται σαφώς ότι η κατοχική δύναμη παραβίασε μια σειρά ανθρωπίνων δικαιωμάτων όχι μόνο των αγνοουμένων αλλά και των οικογενειών τους.

Συγκεκριμένα, η απόφαση - η οποία ελήφθη με έξι ψήφους υπέρ και μία κατά που ανήκε στην Τουρκοκύπρια δικαστή Γκονού Ερονέν, εκπρόσωπο της Τουρκίας - διαπιστώνει παράβαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφ’ ενός μεν γιατί δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της ζωής εκείνων που δεν βρίσκονταν πλέον σε ένοπλη σύρραξη, αλλά και γιατί η Τουρκία απέφυγε ή απέτυχε μέχρι σήμερα να δώσει εξηγήσεις για την τύχη των αγνοουμένων.

Στη συνέχεια διαπιστώνεται παράβαση του άρθρου 3 της ίδιας Σύμβασης, που απαγορεύει την απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση, εκλαμβάνοντας τη «σιωπή» εκ μέρους της κατοχικής δύναμης για την τύχη των αγνοουμένων ως απάνθρωπη μεταχείριση των συγγενών τους.

Η ίδια αυτή παράλειψη αποτελεσματικής έρευνας ως προς την τύχη των αγνοουμένων στοιχειοθετεί επίσης, σύμφωνα με την απόφαση, παράβαση του άρθρου 5, που διασφαλίζει το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια.

Παρόλα αυτά όμως, το ΕΔΑΔ δεν καταδίκασε την Τουρκία σε αποζημίωση των αιτούντων, αλλά μόνο στην καταβολή των δικαστικών εξόδων, γιατί έκρινε ότι «το εύρημα για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Τουρκία είναι αφ’ εαυτού ικανοποίηση για την ηθική ζημία που υπέστησαν οι αιτούντες»(!!!)

Κι αναρωτιέται κάθε «έλλογο» ον, τι συμβαίνει;

Το ΕΔΑΔ βαρέθηκε να επιβάλλει πρόστιμα στην Τουρκία ή τη χαϊδεύει λιγάκι για να μην το πάρει κατάκαρδα και αρχίσει να κλαίγεται στη μαμά Αμερική;

Γιατί, ποιος ο λόγος ύπαρξης μιας τέτοιας – στην ουσία ανενεργούς – απόφασης;

Από πότε η Δικαιοσύνη κινείται στη σφαίρα του ιδεατού, όπου η αναγνώριση ενός δίκαιου αιτήματος και μόνο, αρκεί για να ικανοποιηθεί το θύμα;

Η απόφαση του ΕΔΑΔ άλλωστε, δεν κομίζει γλαύκα εις Αθήνας!

Εκτός από την Τουρκία (και τους συμπαρομαρτούντες), που περί άλλα τυρβάζουν, οι σύμπαντες γνωρίζουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάστηκαν και εξακολουθούν να παραβιάζονται κατάφορα στην Κύπρο.

Επί της ουσίας όμως τι γίνεται;

Η Τουρκία βρίσκεται στο κατώφλι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει το θράσος να χτυπά την πόρτα της, επιβάλλει τους δικούς της όρους κι εμείς σαν καλοί κι ευγενικοί οικοδεσπότες – συνεταίροι, δεν συζητάμε για το αν θα μπει, αλλά με ποιον τρόπο θα μπει.

Θα μπει από την πόρτα, θα μπει από το παράθυρο, από την καμινάδα, θα μπει σπρώχνοντας, τσουλώντας;

Θα φορά μαντίλα ή όχι, θα ευαρεστηθεί να αναθεωρήσει το άρθρο 301 ή όχι, θα εγκρίνει τον τρόπο που ζουν οι Έλληνες μουσουλμάνοι της Θράκης ή όχι, θα αναγνωρίσει τη γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού; (Πα πα πα! Θεός φυλάξοι! Δε μας έφταναν οι Αρμένιοι!)

Α! Και τα τελευταία νέα τα μάθατε;

Εν όψει της τουρκικής ένταξης, όλοι οι μεγάλοι Οίκοι Υψηλής Ραπτικής, λανσάρουν μια καινούρια μόδα για τη νέα χρονιά: κάθε σικ γυναικεία ενδυμασία θα συνοδεύεται εφεξής και από την ανάλογη μαντίλα, μεταξωτή ή βελούδινη για βραδινές τουαλέτες, βαμβακερή ή λινή για απογευματινές εμφανίσεις και μάλλινη ή φούτερ για το γραφείο και τη δουλειά.

Κυρίες μου, σπεύσατε! Οι τιμές είναι βέβαια λίγο τσιμπημένες, αλλά ευκαιρία είναι, σε περίοδο εκπτώσεων μπήκαμε!

*Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας των βιβλίων «Μετά την Καταστροφή» και «Στους Δρόμους του Πεπρωμένου».

Πηγή:patrides