ΕΦΕΔΡΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ-ΠΡΟΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ

"Μάχιμες" στρατιές...υπερηλίκων

Η αρτηριοσκλήρωση του Πενταγώνου, με τα όρια ηλικίας και τις οργανώσεις-σφραγίδες οδηγεί στην πλήρη απαξίωση το κρίσιμο για την εθνική άμυνα κομμάτι του στρατεύματος

Η συνεχιζόμενη, μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, συζήτηση στη Βουλή του πολυνομοσχεδίου-σχεδίου νόμου του ΥΠΕΘΑ ("Ρυθμίσεις θεμάτων αναπήρων πολέμου, προσωπικού του ΥΠΕΘΑ και άλλες διατάξεις) επανέφερε στην επιφάνεια το θέμα των εφέδρων αξιωματικών.

Του Μάνου Ηλιάδη

Έναν ιστορικό θεσμό που ξεκίνησε το 1865 και αφήνεται στις ημέρες μας να εκλείψει, λόγω της γνωστής αντιμετωπίσεώς του από μεγάλο τμήμα των μονίμων αξιωματικών και άπό την ανικανότητα όλων των πολιτικών ηγεσιών των τελευταίων τουλάχιστον τριάντα ετών να κατανοήσουν την τεράστια σημασία του για την άμυνα της χώρας και να προβούν στη λήψη των καταλλήλων μέτρων.

Δυστυχώς, όμως, εκτός από τη συζήτηση στη Βουλή, το θέμα καθίσταται επίκαιρο και από μία άλλη ανησυχητική τάση, που άρχισε να κλιμακώνεται επικίνυνα τελευταία. Και αυτή δεν είναι άλλη από διεργασίες και τις αυξανόμενες συζητήσεις μεταξύ των εφέδρων αξιωματικών, τόσο στο πλαίσιο των ενώσεών τους και εκτός αυτών όσο και στο άμεσο περιβάλλον τους, για κατάργηση του θεσμού. Μία πραγματικότητα που είναι ήδη αντιληπτή με την απροθυμία των στρατευσίμων να υπηρετήσουν ως έφεδροι αξιωματικοί, για λόγους που δεν είναι σχετικοί μόνο με το θέμα της διάρκειας της θητείας (16 μήνες, έναντι 12 των απλών οπλιτών).

Αν η αξία ενός θεσμού δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τους αμέτρητους νεκρούς έφεδρους αξιωματικούς που, ως διμοιρίτες, έπεσαν πρώτοι στα πεδία των μαχών όλων των πολέμων του σύγχρονου ελληνικού κράτους (συπεριλαμβανομένου και αυτού της Κύπρου το 1974), μπορεί να γίνει κατανοητή από τον αριθμό τους στο σώμα του Ε.Σ., όπου υπηρετούν περί τους 5.000 εφέδρους αξιωματικούς, όλοι τους πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών και αρκετοί με μεταπτυχιακές σπουδές, και συχνά ωριμότεροι, τουλάχιστον λόγω ηλικίας, από τους ομοιόβαθμούς τους μόνιμους αξιωματικούς.

Αξιωματικοί των 550 ευρώ

Χαρακτηριστικο της απαξιώσεως του θεσμού των εφέδρων αξιωματικών, αλλά και της σημασίας που τους αποδίδουν τόσο το στράτευμα όσο και η πολιτική ηγεσία, μπορεί να δει κανείς στα κίνητρα, που είναι μάλλον δηλωτικά των προτιμήσεων της εκάστοτε ηγεσίας. Το πολύτιμο αυτό στελεχικό δυναμικό αμείβεται με μόλις 550 ευρώ τον μήνα, χωρίς να του δίδεται καμία επιπλέον μοριοδότηση στο Δημόσιο ή κάποιο άλλο έμμεσο όφελος, σε αντίθεση με τους επαγγελματίες οπλίτες, οι οποίοι, χωρίς κανέναν πανεπιστημιακό τίτλο, αμείβονται περίπου με 1.000 ευρώ μηνιαίως και μοριοδοτούνται για την πρόσληψή τους στην ΕΛ.ΑΣ. κ.λ.π.

Αυτό, όμως, που υπονόμευσε επικίνδυνα τον θεσμό των εφέδρων είναι η ίδια η απαξιωτική συμπεριφορά απέναντί τους εκ μέρους των μονίμων συναδέλφων τους, οι περισσότεροι των οποίων εκμεταλλεύονται την απειρία και την ελλιπή εκπαίδευσή τους, για να τους χαρακτηρίζου συλλήβδην άχρηστους, ακατάλληλους, και να υιοθετούν μία συμπεριφορά απέναντί τους που θα μπορούσε να συνοψισθεί στη φράση "δεν φτάνει που δεν τους βάζουμε να φυλάνε σκοπιά, μιλάνε κιόλας..."

Ο αντίλογος είναι βέβαια γνωστός: Ποιός μείωσε, εδώ και καιρό, τον χρόνο εκπαιδεύσεώς τους από τους 6 στους 4 μήνες και κατέστησε την ίδια την εκπαίδευση κενή περιεχομένου; Και ποιός ευθύνεται όταν ένα σύστημα αδυνατεί να εκμεταλλευθεί ένα πολύτιμο επιστημονικό δυναμικό παρέχοντάς του την κατάλλη εκπαίδευση, εκτός από το ίδιο το σύστημα, κατά τον ίδιο τρόπο που κάθε διοικητής ευθύνεται για την εκπαίδευση όλων των ανδρών του;

Αγκυλώσεις

Την απαράδεκτη αυτή κατάσταση παραλαμβάνει, μετά την αποστράτευση των εφέδρων αξιωματικών, η αγκυλωμένη διεύθυνση ΔΕΠΑΘΑ του ΓΕΕΘΑ και η πολιτική ηγεσία, οι οποίες τη διαιωνίζουν, διατηρώντας το ίδιο νοσηρό πνεύμα και νοοτροπία στο χειρισμό της εφεδρείας, στη σχετική με τους έφεδρους αξιωματικούς νομοθεσία. Κυρίως, δε, την ίδια μεγάλη απόσταση μεταξύ υπαρκτής και πλασματικής πραγματικότητας, η οποία αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο του προβλήματος.

Στο νομοσχέδιο διατηρούνται και επιτείνονται οι πλασματικές αυτές καταστάσεις. Στο άρθρο 20, για παράδειγμα, που αναφέρεται στις ενώσεις των εφέδρων αξιωματικών και κατ΄επέκτασιν και των διοικήσεών τους, ορίζεται στην παράγραφο 3 ότι "η ιδιότητα του μέλους διατηρείται και μετά την κατάληψη του ενδιαφερομένου από το προβλεπόμενο για τον βαθμό του όριο ηλικίας, σύμφωνα με τον νόμο περί ιεραρχίας των μονίμων εν ενεργεία αξιωματικών".

Τι σημαίνει αυτό; 'Οτι η γνωστή παθογένεια των εφεδρικών οργανώσεων, με διοικήσεις από... εβδομηντάρηδες (και βάλε) πρώην εφέδρους ανθυπολοχαγούς που εκπροσωπούν τους "ζωντανούς", μάχιμους εφέδρους παντού, όχι μόνο να μη θεραπεύεται, αλλά να επιτείνεται έτι περαιτέρω, με τη παράταση της επί δεκαετίες θητείας των ίδιων και ίδιων προσώπων, των οποίων η μόνη ενασχόληση με την εφεδρεία είναι η παρουσία σε διάφορες εκδηλώσεις και τόποτε περισσότερο. Παράδειγμα;

Τον περασμένο χρόνο, στους διασυμμαχικούς αγώνες εφέδρων (Ιούλιος- Αύγουστος) σε Εσθονία- Λιθουανία, οι Έλληνες έφεδροι έλαβαν μέρος με μία ομάδα με μόλις τρεις άντρες, τους οποίους συνόδευε αντιπροσωπεία από εννέα (!) ανώτερους (στην ηλικία τουλάχιστον) έφεδρους αξιωματικούς, με επικεφαλής, όπως μας πληροφορούν, υπερεβδομήκοντα έφεδρο ταξίαρχο (!), που πριν από αρκετές δεκαετίες υπήρξε έφεδρος ανθυπίλαρχος....

Χαμένων ευκαιριών συνέχεια

Το τι πρέπει να κάνουν οι οργανώσεις αυτές καθορίζεται στο άρθρο 19 του ίδιου νομοσχεδίου: ενημέρωση των εφέδρων και εν εφεδρεία αξιωματικών επί τεχνολογικών εξελίξεων, λόγω εισαγωγής νέων οπλικών συστημάτων και σύγχρονων μεθόδων δοικήσεως και ηγεσίας, βελτίωση της ετοιμότηταςτων εφεδρικών δυνάμεων για την καλύτερη αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών, των προβλημάτων που ανακύπτουν σε περίπτωση επιστρατεύσεως και πολεμικής κινητοποίησεως, ανάπτυξη δραστηριοτήτων για την προώθηση του εθελεντισμού κ.ά.

Το αν κάνει τίποτε από όλα αυτά η γηρασμένη και ουδέποτε ανανεούμενη από πραγματικούς "μάχιμους" έφεδρους ηγεσία της ΑΠΟΕΛ (Ανώτατη Πανελλήνια Ομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών) είναι γνωστό τοις πάσι. Όπως γνωστό είναι επίσης πως ό,τι γίνεται στο τομέα αυτό - και μάλιστα πολύ περισσότερα από όσα προβλέπει ο νόμος - πραγματοποιείται από τους παραγματικούς εφέδρους, που βλέποντας την κατάσταση αυτή και την αδιαφορία της πολιτείας έχουν συστήσει τις δικές τους ενώσεις.

Παραδείγματα, ο γνωστός ΠΣΕΕΔ (Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων), ο ΣΑΚ (Σύνδεσμος Αθηναίων Καταδρομέων) ή η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ειδικών Δυνάμεων (με έδρα τη Θεσσαλονίκη και επικεφαλής τον γνωστό καταδρομέα αντιστράτηγο ε.α., Αθ. Γαληνό). Οργανώσεις με πλήθος παραρτημάτων σε ολόκληρη την Ελλάδα, με εντυπωσιακή, πραγματική - και όχι "κοσμική", δραστηριότητα των οργανώσεων-σφραγίδων των "επίσημων" ενώσεων, οι οποίες, όμως, μονοπωλούν την εύνοια και υποστήριξη της αρτηριοσκληρωτικής αρμόδιας διευθύνσεως των εφέδρων (ΔΕΠΑΘΑ).

Και ενώ όλοι περίμεναν ότι η παρούσα πολιτική ηγεσία θα επανέφερε επί τέλους την απαράδεκτη αυτή κατάσταση στην πραγματικότητα, όχι μόνο την άφησε ως είχε, αλλά φρόντισε να τη διαιωνίσει με τις νέες διατάξεις περί ορίων ηλικίας, χάνοντας έτσι μία μοναδική ευκαιρία για εξυγίανση του θεσμού, και δη σε μία περίοδο όπως η παρούσα.

Πηγή:Κόσμος του Επενδυτή

αρ.φύλ.273

Σάββατο 9-Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2008

σελ.39