Ο εφιάλτης ενός νέου "Τσέρνομπιλ"

Τα τουρκικά πυρηνικά οράματα, μείζων πρόκληση ασφαλείας

Η ευκαιρία της χώρας να γίνει "πράσινη πρωτοπορία"

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η σχεδιαζόμενη κατασκευή σειράς πυρηνικών αντιδραστήρων στην άμεση περιφέρεια της Ελλάδας (Βαλκάνια, Τουρκία, Βόρεια Αφρική), αλλά και η πιθανότητα απόκτησης πυρηνικών όπλων από την Τουρκία συνιστούν μείζονα πρόκληση για την Ελληνική εθνική ασφάλεια.

Ένα "Τσέρνομπιλ", στα Βαλκάνια, ιδίως στη Βουλγαρία ή Ρουμανία, μπορεί να σημάνει τον αφανισμό της Ελλάδας, πλήττοντάς την ίσως περισσότερο και από τις ίδιες τις χώρες λειτουργίας των αντιδραστήρων.

Γιατί το μεγαλύτερο τμήμα του χρόνου φυσάνε βιρειοανατολικοί άνεμοι(μελτέμια), που θα μεταφέρουν εύκολα και τάχιστα τη ραδιενέργεια στην Ελλάδα.

Μπορεί Βουλγαρία και Ρουμανία να έχουν γίνει μέλη της Ε.Ε. και να συζητείται σοβαρά συμπερίληψη στην Ένωση και των υπολοίπων "κουτσών στραβών και αναπήρων" βαλκανικών κρατών, όλος ο κόσμος όμως, εκτός από τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. και την Κομισιόν γνωρίζει ότι στη χερσόνησο δεν υπάρχουν σοβαρά, αξιόπιστα κράτη - υπάρχουν αντίθετα ισχυρότατες μαφίες.

Σε ποιόν ακριβώς θα εμπιστευθεί κανείς τη διαχείρηση της πιο επικίνδυνης τεχνολογίας που εφευρέθηκε ποτέ;

Η Ελλάδα όφειλε, ήδη προ της εντάξεως Βουλγαρίας και Ρουμανίας, να θέσει ζήτημα πυρηνικών σταθμών, αντιπροτείνοντας εναλλακτική ενέργεια - οικολογική λύση για τα Βαλκάνια.

Αντ΄αυτού, υποστήριξε ουσιαστικά τον "εκσυγχρονισμό" της πυρηνικής ηλεκτροπαραγωγής στη Βουλγαρία. Η περιβαλλοντολογική ευαισθησία της κυβερνώσας ελίτ απεδείχθη κατώτερη των περιστάσεων. Όσο για την επικρατούσα αντίληψη "ανάπτυξης", μοιάζει να βρίσκεται στην "αντιπαροχή" και στο 1950.

Τα οικολογικά, οικονομικά, γεωπολιτικά προβλήματα του ενεργειακού μοντέλου πετρελαίου - αερίου επιβάλλουν αναζήτηση εναλλακτικής μεταξύ τριών:

στροφή στη πυρηνική ενέργεια, στροφή στα βιοκαύσιμα, που απειλούν περιβάλλον και διατροφική επάρκεια, ή στροφή στην "πράσινη", ανανεώσιμη ενέργεια με ταυτόχρονη αλλαγή μοντέλου παραγωγής, διανομής, κατανάλωσης, πολιτισμού. Ο πλανήτης υπολογίζεται ότι αντέχει μόνο 600 εκατ. κατοίκους με το σημερινό επίπεδο κατανάλωσης των πλουσίων.

Για τη ηλιόλουστη και ανεμοδαρμένη Ελλάδα είναι ντροπή, ακατανόητο να καίει λιγνίτες , καταστρέφοντας ολόκληρες περιοχές της και εκπέμποντας ευρωπαϊκό ρεκόρ διοξειδίου του άνθρακα , ενώ παραμένει ουραγός στην αιολική - ηλιακή ενέργεια!

Μάλιστα, μας παραπέμπουν - αν είναι δυνατόν - στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, γιατί δεν εφαρμόσαμε οδηγίες για τις ανανεώσιμες πηγές στα κτίρια!

Παραδόξως, όμως , (ή όχι και τόσο) προγραμματίζουν τώρα το ξεκίνημα ενός νέου οικονομικού κύκλου, της "πράσινης οικονομίας" (σχετικό αφιέρωμα στην "International Herald Tribune", 4.6.07).

Είναι, όμως, κυρίως το πυρηνικό λόμπι που κερδίζει παγκοσμίως τώρα. Στην άμυνα, μετά το Τσέρνομπιλ και το Θρι Μάιλ Άιλαντ, αντιμέτωπο με μία ανήσυχη κοινή γνώμη, ήταν σε κρίση ώσπου βρήκε την ευκαιρία να περάσει στην αντεποίθεση. Εκτοντάδες αντιδραστήρες χτίζονται ή προγραμματίζονται στο κλίμα που δημιουργεί η άνοδος του πετρελαίου και το φαινόμενο του θερμοκηπίου, με τους "πυρηνικούς" να πλασάρονται ως η "λύση". Είναι, όμως;

Φανταστείτε μία υδρόγειο ζωσμένη αντιδραστήρες, που θα πράγουν όλο και μεγαλύτερες ποσότητες αποβλήτων. Τα απόβλητα αυτά είναι ουσίες πολύ πιο τοξικές από το υδροκυάνιο και με χρόνους, ημι-ζωής που μπορει να φτάνουν το ένα εκατομμύριο χρόνια.

Αν ξέρετε τρόπο να τα αποθηκεύσετε με ασφάλεια, δεν πείρνετε ένα, αλλά χίλια Νόμπελ!

Όσο για τη μεταφυσική πίστη του δυτικού ανθρώπου στη σύγχρονη, τεχνολογική "θρησκεία", τα Μποπάλ, Τσάλεντζερ, Σοβέτο, Νέα Ορλεάνη κ.λ.π. είναι εδώ να τη διαψεύσουν.

Σε μία εποχή άλλωστε, που μας έχουν βάλει οι Αμερικανοί να αλληλοτρομοκρατούμεθα με την τρομοκρατία, τι καλύτερος στόχος τρομοκρατών από τα πυρηνικά εργοστάσια και εγκαταστάσεις;

Αποτέλεσμα της δράσης του πυρηνικού λόμπι είναι η κατακράτηση επενδύσεων που θα μπορούσαν να κάνουν πολύ φτηνότερες τις εναλλακτικές ενέργειες ή η επένδυση σε κατευθύνσεις που δεν έδωσαν τίποτα, όπως η σύντηξη.

Δεν υπάρχει μέθοδος σε αυτό το κόσμο ικανή να ικανοποιήσει μακροχρονίως συνεχώς διευρυνόμενες και πέραν όποιας λογικής καταναλωτικές "ανάγκες" (στην Αθήνα έχουμε περισσότερα "τζιπόμορφα" θωρακισμένα από τον Λίβανο!

Ο σύγχρονος βιομηχανικός πολιτισμός, τμήμα του οποίου είναι η πυρηνική τεχνολογία, εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα και χωρίς κανέναν έλεγχο στη μεγαλύτερη απειλή που παρουσιάστηκε ποτέ για τη ζωή στον πλανήτη, απειλή που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχει αρχίσει να υλοποιείται και θα οδηγήσει σε μείζονες καταστροφές σε ορίζοντα, ίσως, εικοσαετίας.

Σειρά επιστημονικών μελετών που παρουσιάστηκαν τελευταία επιβεβαιώνουν τα χειρότερα σενάρια, όπως και η όλο και συχνότερη εμπειρία ασυνήθιστων καιρικών φαινομένων και φυσικών καταστροφών.

Με τέτοια δεδομένα, η Ελλάδα όφειλε, οφείλει να γίνει "πράσινη πρωτοπορία" στη Βαλκανική, σκεπτόμενη - πριν είναι αργά (είναι ήδη) - πρωτοβουλία για την προστασία της χερσονήσου και της ίδια της Ελλάδας, που είναι η εναέρια και υδάτινη απόληξη των Βαλκανίων!

Απορεί, όμως, κανείς και με την Ελληνική απάθεια έναντι των τουρκικών πυρηνικών φιλοδοξιών και την ευκολία με την οποία Έλληνες αρμόδιοι αποδέχονται τις "εξηγήσεις" των Τούρκων ομολόγων τους, ότι χρειάζονται πυρηνική ενέργεια λόγω ενεργειακού ελλέιματος, όταν η γείτων "πλέει" στο ειδαγόμενο αέριο και σχεδόν δεν ξέρει τι να το κάνει.

Όπως και στη βαλκανική περίπτωση, οι αρμόδιοι οφείλουν να βρουν μέθοδο διασύνδεσης της περίφημης ευρωπαϊκής πορείας με την ανάληψη ορισμένων υποχρεώσεων και την παροχή εξασφαλίσεων από τα υποψήφια κράτη-μέλη, ιδίως σε θέματα ασφάλειας, οικολογικής και μη διασποράς πυρηνικών.

Η απόκτηση πυρηνικών όπλων - ή τουλαχιστον τεχνογνωσίας - είναι μακροχρόνιος στρατηγικός στόχος της Τουρκίας από το 1975. Μόνο το πυρηνικό ενδιαφέρον μπορεί να εξηγήσει την έντονη συνεργασσία τουρκικού με πακιστανικό στρατό. Μόνο τρεις ξένοι μπήκαν στα άδυτα του πακιστανικού πυρηνικού προγράμματος: οι πρόεδροι Οζάλ και Εβρέν και ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας.

Ο νέος παράγων που ενδέχεται να επιταχύνει τις εξελίξεις είναι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Όσο αυξάνονται οι πιθανότηητες να αποκτήσει η Τεχεράνη ατομικά όπλα, τόσο μεγαλώνει και το σχετικό ενδιαφέρον όλων των παικτών στη Μέση Ανατολή.

Αλλά και η Ουάσινγκτον παίζει με την ιδέα "ελεγχόμενης διάδοσης", στο μέτρο τουλάχιστον που αποτύχει η αποτροπή της διάδοσης.

Ήδη, όλες σχεδόν οι αραβικές χώρες, περιλαμβανομένων και όλων των χωρών της Βόρειας Αφρικής, πηγαίνουν σε ανάπτυξη (καταρχήν ειρηνικών) πυρηνικών προγραμμάτων.

Αν πάμε σε γενικευμένη διασπορά πυρηνικών αντιδραστήρων και όπλων, τότε η Τουρκία μπορεί να προχωρήσει κι αυτή σε κατασκευή, θέτοντας την Αθήνα προ διλημμάτων και προβλημάτων, που ουδείς έχει διάθεση να θέσει ή και να σκεφθεί ακόμα. Μόνο που κανένα πρόβλημα δεν εξαφανίζεται από μόνο του, επειδή αρνούμαστε να το σκεφτούμε και να το αντιμετωπίσουμε.

Πηγή:Κόσμος του Επενδυτή

αρ φυλ 260

σελ 25