ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑ....ΧΑΒΑΛΕ

Hμερομηνία δημοσίευσης: 02-11-07

Χλεύη για το δημόσιο αγαθό

Του Νικου Γ. Ξυδακη

Γιατί κάνετε καταλήψεις; Ρώτησα τον δεκαεπτάχρονο της Β΄ Λυκείου.

— Για πολλούς λόγους, τους εξής...

Ηταν διαβασμένος. Ελα, μίλα μου ειλικρινά.

— Μα ναι, ειλικρινά θα μιλήσω: Κατ’ αρχάς, στα μισά ή και περισσότερα σχολεία γίνεται κατάληψη για χαβαλέ.

Δηλαδή;

— Ε, τι δηλαδή, για χαβαλέ... Ολοι θέλουν ένα διάλειμμα, να περάσουν χαλαρά...

Δεν υποκινούνται;

— Αυτά είναι κουταμάρες.

Μα στο συντονιστικό έχει επιρροή η ΚΝΕ.

— Ναι, επηρεάζουν λίγο, αλλά δεν μπορούν να υποκινήσουν τόσες πολλές καταλήψεις.

Ποια είναι τα αιτήματα;

— Αύξηση δαπανών για την παιδεία, κατάργηση της βάσης 10 στις πανελλήνιες, διορισμός καθηγητών, διανομή βιβλίων, κτίρια.

Για το άρθρο 16 τι λένε;

— Κάτι λένε εδώ κι εκεί, εμένα όμως δεν με πειράζει να ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ετσι χάλια που είναι τα δημόσια... Είδαμε ότι οι καθηγητές με τα χρήματα του πανεπιστημίου παίρνανε Πόρσε...

Γιατί να καταργηθεί η βάση 10;

— Γιατί, τι πρόσφερε; Εβαλαν εύκολα θέματα, γελοία, για να μη μείνουν κενές θέσεις, όλοι έγραψαν καλά, και πάλι πολύ λίγοι πέρασαν στις καλές σχολές. Με τόσο γελοία θέματα στις πανελλήνιες όλοι γράφουν και περνάνε πια οι πιο τυχεροί, όχι οι καλύτεροι.

Γιατί δεν κάνουν καταλήψεις στα ιδιωτικά;

— Γιατί δεν υπάρχει άσυλο. Αν υπήρχε, θα κάνανε όλοι κι εκεί. Για τον χαβαλέ...

Οι απαντήσεις του 17χρονου μού έδωσαν να καταλάβω πολλά περισσότερα για τις καταλήψεις από όσες εξηγήσεις δίνουν κυβέρνηση, αντιπολίτευση, συνδικαλιστές και αναλυτές.

Κατάλαβα ότι το δημόσιο σχολείο όχι μόνο καταρρέει διαρκώς, αλλά τώρα πια χλευάζεται: σαν τόπος κενός, χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, που δεν προσφέρει άνοιγμα, ούτε στον κόσμο ούτε στη γνώση ούτε στη χαρά ούτε καν στην αγορά εργασίας.

Μόνο κατειλημμένο το σχολείο προσφέρει κάτι: χαβαλέ – ιδού ένα μέγεθος, μια σταθερά του νεοελληνικού βίου.

Δεν μεμψιμοιρώ για την αγραμματοσύνη των επερχόμενων γενεών, όχι, καθόλου, θα μάθουν γράμματα αλλού, αλλιώς.

Ανησυχώ όμως για τη συρρίκνωση του δημόσιου χώρου, για την εγκληματική αμέλεια και τη δειλία της πολιτείας, για τη στρουθοκαμηλική δημαγωγία των πολιτικών, για τον τυφλό ατομικισμό της μεσαίας τάξης:

τα παιδιά μας μπαίνουν στη ζωή μαθαίνοντας να περιφρονούν ένα δημόσιο αγαθό, από τα πολυτιμότερα.

Πηγή:Καθημερινή