Οι Νέρωνες της τρομοκρατίας

Οι εμπρησμοί είναι η πιο μακάβρια μορφή της κατευθυνόμενης νεοταξικής τρομοκρατίας. Αυτά περί οικοπεδοφάγων είναι αστειότητες και λέγονται για την επικάλυψη της αλήθειας. Να μην αποκαλύψουν δηλαδή τους σχεδιασμούς του πολυεθνικού κεφαλαίου, τους πραγματικούς λόγους των εμπρησμών και τις μυστικές υπηρεσίες που υλοποιούν τα σχέδια της πλανητικής εξουσίας. Η τρομοκρατία έχει ποικίλες μορφές και αποτελεί σήμερα το πλέον προνομιούχο μέσον άσκησης πολιτικής εξουσίας και ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ. Οι μορφές της: α). Κατασκευή «αριστερών» και «επαναστατικών» οργανώσεων (έχουμε γράψει πολλά άρθρα πάνω σε αυτό στο περιοδικό, αλλά και εδώ μέσα). β). Οργάνωση της αθλιότητας που δημιουργεί το σύστημα σε μια μερίδα της νεολαίας, οργάνωση του μίσους που τρέφει και της εγκληματικότητας ΕΝΑΝΤΙΟΝ της κοινωνίας και των κινημάτων με τη μορφή των κουκουλοφόρων και των ποδοσφαιρικών στρατών. Μια μορφή τρομοκρατίας που διαχέεται στο σύνολο της κοινωνίας πατώντας πάνω στη διογκούμενη αθλιότητα και το μίσος που δημιουργεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα και σήψη στη νεολαία. γ). Οι εμπρησμοί: Η τρομοκρατική προβοκάτσια του Νέρωνα. Οι εμπρησμοί είναι μια εφιαλτική και καταστροφική μορφή της τρομοκρατικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας που αποσκοπεί: ΠΡΩΤΟΝ. Στην γενική ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ τρομοκράτηση της κοινωνίας. ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Στην πολιτική τρομοκράτηση και την επιβολή κυβερνητικών λύσεων μέσω των εφιαλτικών αυτών εκβιασμών. ΤΡΙΤΩΝ: στην καταστροφή των υλικών προϋποθέσεων της Γεωργίας και Κτηνοτροφίας. Μια μεγάλη δύναμη Αντίστασης στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης είναι τα νοικοκυριά που «εμμένουν» στην καλλιέργεια γεωργικών αγαθών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Η Νέα Τάξη θέλει τον έλεγχο των ΠΑΝΤΩΝ, μέσω της καταστροφής κάθε γεωργικής και κτηνοτροφικής αυτονομίας. Θέλει τον ελληνικό λαό να μην καλλιεργεί ούτε ένα περιβόλι, να μην έχει ούτε μια κατσίκα και να είναι πλήρως εξαρτημένος από τις ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ των μεταλλαγμένων προϊόντων… ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Στην «εκκαθάριση» μεγάλων εκτάσεων που αύριο θα ξεφυτρώσουν υπερεθνικά συγκροτήματα ποικίλων ειδών. Ίσως η Πάρνηθα να γίνει ένα διεθνές κέντρο των Καζίνο (το υπερεθνικό κεφάλαιο των καζινάδων είναι από τα πλέον μοχθηρά και επιθετικά). Οι μεγάλοι πολιτικοί υπηρέτες αυτού του κεφαλαίου ήταν ο Σημίτης και η Βασούλα Παπανδρέου… Οι τωρινοί εμπρησμοί έξω από όσα ανέφερα, πρέπει να αποσκοπούν και στον εκβιασμό της κυβέρνησης Καραμανλή. Μετά τις συμφωνίες με τον Πούτιν ξέσπασαν σε όλη την Επικράτεια. Πίσω από κάθε μεγάλο εμπρησμό υπάρχει και ένα πολιτικός εκβιασμός. Θα θυμάστε ότι πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες όταν ήταν να υπογραφούν οι Συνθήκες κατοχής της Ελλάδας από τις ξένες μυστικές υπηρεσίες είχαν ξεσπάσει εμπρησμοί. Όταν τα δώσαμε όλα σταμάτησαν μετά δια μαγείας. Αν μελετήσει κανείς ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ κάθε μεγάλο εμπρησμό θα διαπιστώσει ότι στόχευε στην επιβολή λύσεων που προωθούσαν νέα πολιτικά δεινά στον ελληνικό λαό. Αυτά συνοπτικά και αναδημοσιεύω ένα παλιό μου κείμενο που περιέχεται στο βιβλίο: «Η Νέα Τάξη και οι χρήσιμοι ηλίθιοι». Εμπρησμοί: Πολιτική με άλλα μέσα Η “ΣΥΝΗΘΕΙΑ”, η “προσαρμογή” και η “υποταγή” αποτελούν συστατικά στοιχεία της φιλοσοφίας του οικονομικού, πολιτικού και πνευματικού κατεστημένου. Τα συστατικά αυτά επιβάλλουν τον αποκλεισμό της διαφορετικότητας και της πολυπλοκότητας της σκέψης. Όσο πιο βάρβαρο είναι ένα καθεστώς τόσο πιο επίπεδη, σχηματική και ρουτινιέρικη είναι η σκέψη του, τόσο πιο εχθρικό γίνεται στη διαφορετικότητα και πολυπλοκότητα της σκέψης. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ της νεοταξικής “εκσυγχρονιστικής” παραφροσύνης ο σχηματικός, επίπεδος και τυποποιημένος λόγος έχει πάρει ακραίες μορφές. Η πολύπλοκη σκέψη έχει εξοριστεί. Και έχει εξοριστεί γιατί είναι μια σκέψη οργανωτική που προσπαθεί να συνδέσει τις ιστορικές, οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές αρθρώσεις της γνώσεις. Τέτοιες συνθέσεις της σκέψης δεν είναι προσαρμόσιμες στην “εκσυγχρονιστική” ομοιομορφία, είναι επικίνδυνες για το πολιτικό και πνευματικό κατεστημένο. ΕΤΣΙ βλέπουμε να αποθεώνονται τα γεγονότα της καθημερινής ρουτίνας και να συγκαλύπτονται τα ουσιαστικά ή στην καλύτερη περίπτωση να φωτογραφίζονται κάποιες εξωτερικές τους όψεις. Όσο πιο σοβαρό είναι ένα γεγονός τόσο και περισσότερο σιδερώνεται και αφυδατώνεται από τα πολιτικά και πνευματικά ιερατεία της εξουσίας. Ο ρόλος αυτών των ιερατείων συνίσταται ακριβώς στη συγκάλυψη του ουσιώδους. Στην ισοπέδωση δηλαδή της πολυπλοκότητας της σκέψης. ΑΥΤΗ η πολιτική στειρότητα και πνευματική κενότητα αποτυπώνεται πιο καθαρά και έντονα στις κοινωνικές συγκρούσεις και τα κοινωνικά δράματα. Πρόσφατο παράδειγμα το πελώριο κοινωνικό δράμα που προκλήθηκε από τους εμπρησμούς. ΟΛΟΙ θρηνολογούν γοερά για τις πυρκαγιές και αποκαλύπτουν τις τρομακτικές συνέπειες για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, αλλά όταν πρέπει να διαβούν το κατώφλι της σχεδιασμένης και οργανωμένης εμπρηστικής πράξης η σκέψη και η διερεύνηση σταματά. Το κενό καλύπτεται με δαιμονολογίες του τύπου των “ακραίων καιρικών συνθηκών” ή με παραμύθια περί οικοπεδοφάγων… ΜΠΡΟΣΤΑ σε μια οφθαλμοφανώς οργανωμένη εμπρηστική μοχθηρία το πολιτικό και πνευματικό ιερατείο της εξουσίας δεν τολμά ούτε να ψελλίσει τη λέξη “εμπρησμό”, πόσο μάλλον να αναδείξει τους κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους των εμπρηστικών σχεδίων και την πολιτική ταυτότητα των εμπρηστών. ΚΑΙ ΟΜΩΣ αν εξέταζε κανείς την πραγματικότητα ως όλο και συνέδεε τις αρθρώσεις της, αν δηλαδή δεν είχε εξορίσει την πολυπλοκότητα της σκέψης, θα κατέληγε κατηγορηματικά σε τούτο: Οι εμπρησμοί αποτελούν ένα οργανωμένο σχέδιο των υπερεθνικών ιμπεριαλιστικών μονοπωλίων, πολλαπλών στόχων. Οικονομικός στόχος: η καταστροφή της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Κοινωνικός: η λαϊκή εξαθλίωση. Πολιτικός: η τρομοκρατία (εδώ αποκαλυπτική είναι και η ιστορική συνιστώσα: το φαινόμενο της τρομοκρατίας και το φαινόμενο των εμπρησμών, ως πάγια και σταθερά φαινόμενα, έχουν την ίδια ιστορική αφετηρία…). ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΜΟΙ είναι η πιο μακάβρια μορφή τρομοκρατίας του πολυεθνικού κεφαλαίου, η θηριώδης υλοποίηση των στόχων του. Είναι η επιβολή μέσω της οικονομικής καταστροφής, της κοινωνικής εξαθλίωσης και τρομοκρατίας όλων αυτών που προωθεί πολιτικά η Νέα Τάξη και ο εγχώριος υπηρέτης της: Η κυβέρνηση Σημίτη. Μόνο όσοι δεν θέλουν να σκεφτούν δεν το βλέπουν.