Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

ΠΙΛΟΤΟΣ με ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟΥΣ πετούν σε ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ V


Ο 52χρονος Γάλλος πιλότος Christian Moullec, πετά με το υπερελαφρό αεροπλάνο του ( ultralight plane) παρέα με ένα σμήνος αγριόχηνες.
Οι αγριόχηνες πετούν παράλληλα με το αεροπλάνο, σε ένα τέλειο σχηματισμό V -όπως οι χήνες που πετούν με τη μητέρα τους- από την απογείωση έως την προσγείωση. Τα κατοικίδια αυτά πουλιά πιστεύουν ότι ο Christian Moullec είναι η μητέρα τους και τον ακολουθούν παντού μέχρι τον ουρανό όταν απογειώνεται. Ο περιβαλλοντολόγος Christian Moullec - είναι πρώην μετεωρολόγος- μεγάλωσε τις χήνες από τότε που εκκολάφθηκαν από τα αυγά τους και μπορεί να μην έχει φτερά και ράμφος αλλά τις έχει πείσει ότι είναι η μητέρα τους. Ο κ. Moullec πετάει με τα πουλιά του για περισσότερα από 15 χρόνια, αποτελούν ένα εντυπωσιακό θέαμα και έτσι του έχουν δώσει το όνομα Birdman.


Παραδέχεται πως ζει και αναπνέει για τα πουλιά του, αφιέρωσε τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του στην εκπαίδευση των ορφανών πουλιών για να τον νιώθουν σαν να είναι η μητέρα τους. Μοιράζεται μαζί τους, ακόμη και το σπίτι του και τρώνε από το χέρι του από τότε που γεννήθηκαν. Ο ίδιος, η σύζυγός του και τα τρία παιδιά τους μοιράζονται ένα υπνοδωμάτιο μαζί με τις χήνες από τότε που οι νεοσσοί εκκολάφθηκαν από τα αυγά τους. όπως είπε: «οι χήνες πρέπει πάντα να αισθάνονται ότι ανήκουν στο χώρο που ζω»
 

Στο σπίτι της οικογένειας στη Βρετάνη (Brittany) της Γαλλίας, οι χήνες διαθέτουν χώρο ελεύθερης βοσκής για να αναπτύσσουν τη σχέση τους με τον κ. Moullec και να προετοιμαστούν για τις θεαματικές τους πτήσεις. Τα έσοδα από το εντυπωσιακό θέαμα διατίθενται για τη διάσωση ειδών της άγριας χήνας που είναι στο χείλος της εξαφάνισης
ο Moullec έκανε την πρώτη πτήση του με τις χήνες το 1996 στη Γαλλία και από τότε πέταξε εκατοντάδες φορές σε όλη την Ευρώπη. Μαζί με τη σύζυγό του δημιούργησαν νέες αποικίες πτηνών αγριόχηνας σε άλλα κατάλληλα ενδιαιτήματα ανά την Ευρώπη.

Την Κυριακή, ο Moullec πέταξε με τις χήνες του, στο Ηνωμένο Βασίλειο στις περιοχές East Anglian Game και Country Fair στο Norfolk και άφησε άφωνους τους θεατές του.

Η επιτυχία του στην εκπαίδευση των πουλιών βασίζεται στη θεωρία της βιολογικής ψυχολογίας που είναι γνωστή ως αποτύπωση ( imprinting) των πρώτων ωρών της ζωής. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι νεοσσοί κατά την επώαση θεωρούν το πρώτο κινούμενο πλάσμα που βλέπουν ως μητέρα τους, ενώ οι ανάλογοι ήχοι είναι επίσης απαραίτητοι.

28-4-14    He's making a goose of himself! Amazing pictures of flock of geese flying alongside their owner's ultralight plane because they're convinced he's their mother
πηγή
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2614940/Amazing-pictures-flock-geese-flying-alongside-owner-ultralight-plane.html

Η αποτύπωση των πρώτων ωρών της ζωής (imprinting)
στη φύση τα νεαρά ζώα βρίσκονται πάντοτε κοντά στους γονείς τους και τους ακολουθούν σε κάθε μετακίνηση τους. Έτσι μ` αυτό τον τρόπο, κατορθώνουν να επιβιώνουν με τη φροντίδα και την προστασία τους.
Όλοι μας έχουμε δει πολλές φορές, μέσα στις λιμνούλες των κήπων, τις πάπιες που τις ακολουθούν τα νεαρά παπάκια, ή ένα κοπάδι από πρόβατα με τα νεογέννητα αρνάκια που τρέχουν πίσω απ` τη μητέρα τους και δεν την αφήνουν καθόλου απ` τα μάτια τους.
Οι επιστήμονες ξεκίνησαν από τέτοιες παρατηρήσεις και κατόρθωναν ν` ανακαλύψουν το φαινόμενο του Imprinting.
Την πρώτη επιστημονική περιγραφή του Imprinting ή "αποτύπωσης" την έκανε ο Spalding το 1837. Το έφερε όμως στην επικαιρότητα ο Konrad Lorenz το 1935 με την εργασία που έκανε πάνω στις Κάργιες (Corvus monedula)
Η αποτύπωση είναι μια γρήγορη και έντονη μορφή μάθησης, περιορισμένη κατά τις πρώτες ώρες της ζωής ενός ζώου, που του επιτρέπει να γνωρίζει τα χαρακτηριστικά του είδους του.
Αυτή η συμπεριφορά παρουσιάζεται στα πουλιά και τα θηλαστικά, σε είδη που τα μικρά είναι ανεξάρτητα αμέσως μετά τη γέννηση τους, όπως πάπιες, χήνες αρνάκια κλπ.
Αυτά είναι ικανά ν` ακολουθούν το πρώτο κινητό αντικείμενο που συναντούν μπροστά τους, νομίζοντας ότι είναι η μητέρα τους, γιατί είναι γενετικά προγραμματισμένα γι` αυτό, αλλά δεν είναι προγραμματισμένα να αναγνωρίζουν το αντικείμενο. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι το πρώτο άτομο που συναντούν στη φύση μόλις γεννηθούν είναι η μητέρα τους.
Έτσι η μεγάλη αφοσίωση προς αυτήν τους δίνει περισσότερες πιθανότητες για επιβίωση.
Ο Κ. Lorenz, στο βιβλίο του "Το δαχτυλίδι του βασιλιά Σολομώντα", μας μιλάει για το imprinting και για τη μικρή του χήνα που άκουγε στο όνομα Martina.
Αυτή, μόλις γεννήθηκε, το πρώτο άτομο που είδε ήταν ο Lorenz, έτσι τον "υιοθέτησε" πιστεύοντας ότι ήταν η μητέρα της. Δεν δεχόταν να καθίσει με τ` άλλα ζώα του είδους της, αλλά είχε την ανάγκη της μαμάς-Lorenz, που τον ακολουθούσε πάντοτε στους περιπάτους του ή καθόταν στα πόδια του όταν αυτός μελετούσε στο γραφείο του.
Κάθε ζώο έχει τη δική του "κρίσιμη περίοδο" αποτύπωσης (imprinting) και η διάρκεια διαφέρει από είδος σε είδος,
Τα νεαρά της Πρασινοκεφαλόπαπιας (Anas platyrhynchos) έχουν την κρίσιμη περίοδο αποτύπωσης από τη 13η ως τη 16η ώρα μετά τη γέννησή τους. Ενώ εκείνα της Κοκκινοπέρδικας (Alectoris rufa) έχουν την κρίσιμη περίοδο μεταξύ 6ης και 12ης ώρας.
Αυτή η περίοδος τελειώνει όταν το ζώο αρχίζει να φοβάται και να μην ακολουθεί πλέον καθετί άγνωστο που κινείται.
Ο Lorenz και άλλοι μελετητές παρατήρησαν ότι οι νεοσσοί που μεγάλωσαν με τις φροντίδες μιας θετής μητέρας, που ανήκε σε διαφορετικό είδος απ` αυτούς (π.χ. παπάκια που μεγάλωσαν από κότα), έπαψαν να την ακολουθούν όταν γίνονταν ανεξάρτητοι, όταν όμως έφτανε η εποχή της αναπαραγωγής, προσπαθούσαν να ζευγαρώσουν με άτομα του είδους της θετής μητέρας.
Το πιο όμορφο παράδειγμα αποτύπωσης είναι εκείνο της Νυφόπαπιας (Aix sponsa). Σ` αυτή την περίπτωση, η αποτύπωση είναι προγενετική και ταυτόχρονα ακουστική. Η Νυφόπαπια φωλιάζει ψηλά στις κοιλότητες των δένδρων, πάντα κοντά σε λίμνες. Ενώ η θηλυκιά κλωσσάει, βγάζει συνέχεια ρυθμικούς ήχους που τους ακούν τα μικρά που βρίσκονται ακόμη μέσα στ` αυγά.
Μόλις αρχίζουν να σκάνε τ` αυγά, η μητέρα πηγαίνει στη λίμνη και από εκεί τα καλεί με τους ίδιους ρυθμικούς ήχους. Αυτά αμέσως με το κάλεσμα σκαρφαλώνουν στο εσωτερικό της κοιλότητας, φτάνουν στην έξοδο κι από εκεί, με πολύ "κουράγιο", πέφτουν στο νερό για να φτάσουν τη μητέρα τους.
Στην προκειμένη περίπτωση, τα μικρά δεν γνωρίζουν τη μορφή της, αλλά τα προσελκύουν οι ρυθμικοί ήχοι. Μια σειρά από πειράματα απέδειξε ότι τα παπάκια που γεννήθηκαν με τη βοήθεια επωαστικής μηχανής δεν ακούν στο κάλεσμα αυτό.
πηγή

http://www.greenapple.gr/articlesdesc.php?id=236

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.