ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ,
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
με ΥΓΕΙΑ και ΑΓΑΠΗ

Το λαμπρό αστέρι των Χριστουγέννων να μας δείχνει το Δρόμο, η ψυχή μας να γίνει Φάτνη, για να γεννηθεί μέσα της ο Χριστός.

Ο Παντοδύναμος επέλεξε να γεννηθεί μέσα σε μια φάτνη με ζώα, γεμάτα αγάπη και ζεστασιά.

Ας γίνουμε προσκυνητές στη φάτνη των Χριστουγέννων του, με διάθεση να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, γεμάτοι αγάπη για τους δίποδους, αλλά και τους τετράποδους φίλους μας!

Σημειολογία στην ανταλλαγή δώρων τα Χριστούγεννα,επιλέγουμε για τον άλλον τα δώρα που θέλουμε για εμάς τους ίδιους

Η ανταλλαγή δώρων τα Χριστούγεννα δεν είναι μια απλή πράξη στο πνεύμα των εορτών, αλλά μια δύσκολη και περίπλοκη τέχνη.
Τα δώρα επηρεάζουν τις σχέσεις μας, τις ενδυναμώνουν, τις επιβεβαιώνουν και βέβαια μπορεί να έχουν μηδαμινή επιρροή εάν είναι τυπικά και απρόσωπα.
O βασικός λόγος που ανταλλάσουμε δώρα είναι η ευχαρίστηση του παραλήπτη του δώρου, αλλά συνήθως επιλέγουμε για τον άλλο, αυτό που αρέσει και θέλουμε για εμάς τους ίδιους.

Επιλέγουμε δώρα, με βάση το κοινωνικό πλαίσιο και τις δικές μας επιθυμίες, έτσι χάνεται η δυνατότητα του δώρου να γίνει μια απρόσμενη πηγή χαράς, μια ευχάριστη έκπληξη.
Η αποδοχή ενός δώρου υπαγορεύεται επίσης από κοινωνικούς κανόνες «αν μου δώσεις κάτι, θα νιώσω ευγνωμοσύνη και επιθυμία να σου δώσω κι εγώ με τη σειρά μου»
η αποδοχή του δώρου σημαίνει αναγνώριση της πράξης και της γενναιοδωρίας του δωρητή και μας προτρέπει να γίνουμε και εμείς γενναιόδωροι.

Τα δώρα δημιουργούν υποχρεώσεις και σήμερα, όλο και περισσότερο, οι άνθρωποι φοβούνται να δώσουν και φοβούνται ακόμα περισσότερο να δεχτούν δώρα. Ωστόσο η άρνηση ενός δώρου σημαίνει απόρριψη μιας φιλίας ή ενός δεσμού, άρνηση να συνδεθούμε με το δωρητή, απόρριψη των κοινωνικών μας δεσμών, διάσταση στη σχέση μας με τον κόσμο.
Η γνωστή δήλωση "μα δεν ήταν ανάγκη" όταν δεχόμαστε ένα δώρο, εκφράζει μια αρνητική στάση και αποστασιοποιεί τον παραλήπτη από τον δωρητή.

Ερευνητές υποστηρίζουν ότι είναι καλύτερα να ψωνίζουμε τα δώρα των Χριστουγέννων, την τελευταία στιγμή, για να επιλέγουμε έτσι καλύτερα δώρα και οι παραλήπτες τους να παίρνουν αυτό που θέλουν πραγματικά
Η πολλή σκεπτικότητα για την μοναδικότητα ενός δώρου -δηλαδή για τις ιδιαίτερες προτιμήσεις του παραλήπτη- μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα δώρα
μπορεί να οδηγήσει ένα άτομο να επιλέξει τα δώρα, που εκπροσωπούν τις δικές του ιδέες και επιθυμίες και όχι αυτά που θα ήθελαν στην πραγματικότητα οι αποδέκτες τους.
αλλά οι αγοραστές της τελευταίας στιγμής, με την πίεση του χρόνου, είναι πιο πιθανό να αποφύγουν αυτά τα λάθη.

Η ιδέα ονομάζεται 'over-individuation,' και οι ερευνητές Mary Steffel (Ph.D.) στο Northeastern University και Robyn LeBoeuf στη Washington εξέτασαν αυτήν την ιδέα σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Έρευνας Καταναλωτών "Journal of Consumer Research"
με έξι κοινωνικά πειράματα, οι ερευνητές μελέτησαν τις συμπεριφορές των δωρητών δώρων που ψώνιζαν για πολλούς ανθρώπους. Βρήκαν ότι το κοινωνικό πλαίσιο (όπως εάν βγούμε για αγορά μαζί με ένα άλλο άτομο) επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία της επιλογής δώρων -και συνήθως όχι προς το καλύτερο- είτε πρόκειται για ψώνια της τελευταίας στιγμής, είτε για ψώνια που σχεδιάζαμε από καιρό να κάνουμε, το κλειδί για την καλή μας επιλογή, είναι η απλότητα.
όταν αγοράζουμε δώρα για περισσότερα από ένα, άτομα ταυτόχρονα, η μελέτη διαπίστωσε ότι έχουμε την τάση να συγκρίνουμε τους (δύο ή περισσότερους) αποδέκτες μας και να κάνουμε επιλογές που τονίζουν τις διαφορές της προσωπικότητάς τους.
Η εγωκεντρική εστίαση, όταν σκεφτόμαστε έντονα τι να προσφέρουμε ως δώρο σε κάποιον αποδέκτη, μπορεί να μας οδηγήσει στην απώλεια -από τη συνείδησή μας- των χαρακτηριστικών εκείνων στοιχείων, που ο αποδέκτης μας θα επιθυμούσε να πάρει.

Η αιτιολόγηση για την επιλογή του δώρου είναι "αυτό το δώρο φαίνεται καλό για μένα, επειδή ξέρω ότι είναι μοναδικά κατάλληλο για τον συγκεκριμμένο παραλήπτη" και όχι "αυτό το δώρο θα φανεί καλό γιατί είναι αυτό που θα ήθελε ο παραλήπτης μου" οι ειδικοί συνιστούν στους δωρητές δώρων, να σκέφτονται περισσότερο τι θα επέλεγε στη θέση τους ο παραλήπτης, πριν από την επιλογή εντός δώρου.

Η έρευνα έδειξε ότι κάνουμε καλύτερες επιλογές, όταν αγοράζουμε δώρα ταυτόχρονα, για πολλαπλούς παραλήπτες και τα παρόμοια δώρα, μπορούν να προσαρμοστούν, εάν προσθέσουμε μια προσωπική πινελιά. Επιλέγοντας το ίδιο δώρο σε μια ποικιλία χρωμάτων, ή με την προσθήκη μονογραμμάτων, αυτό μπορεί να γίνει μοναδικό για κάθε άτομο.
κάποιοι προσφέρουν δώρα που βαραίνουν τον αποδέκτη με ανεπιθύμητες ευθύνες (όπως ένα κουτάβι ή ένα δένδρο) αυτό που στην ουσία χαρίζουν είναι μια μεγάλη δέσμευση και σκληρή δουλειά. Αυτή η συμπεριφορά είναι συνήθως ένας τρόπος για να δεσμεύσεις κάποιον. Τα δώρα που παίρνουμε συχνά μας φέρνουν αναμνήσεις από ανεπιθύμητα δώρα που λάβαμε στην παιδική μας ηλικία (και κάλυπταν το κενό από την έλλειψη αγάπης και φροντίδας που αποζητούσαμε) έτσι, όταν προσφέρουμε δώρα, ίσως θέλουμε να δώσουμε στον αποδέκτη μας, την αγάπη που θέλαμε ως παιδιά.

Over-Individuation in Gift Giving: Shopping for Multiple Recipients Leads Givers to Choose Unique but Less Preferred Gifts
Mary Steffel
Northeastern University
Robyn A. LeBoeuf
Washington University in St. Louis
January 5, 2014
Journal of Consumer Research, Vol. 40, No. 6, 2014, pp. 1167-1180

Πηγή 23-12-15
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3372388/Don-t-panic-s-better-shop-Christmas-gifts-minute-Expert-reveals-3-simple-tricks-picking-best-presents.html

Γκράφιτι στα Μουδανιά Χαλκιδικής, μηνύματα με μυστικούς κώδικες? ο παγκόσμιος χρωματοκώδικας

το γκράφιτι, είναι βανδαλισμός? ανατρεπτική τέχνη? καταστροφή δημόσιας περιουσίας?, τρόπος αντίδρασης στο κατεστημένο? Έκφραση και συναίσθημα σε δύσκολους καιρούς? μηνύματα με χρώμα? πολιτικοποιημένη, οργισμένη τέχνη?
η άδολη, επομένως αληθινή τέχνη του δρόμου?
Υπάρχει σοβαρότητα στη ζυγαριά δικαιοσύνης και νομιμότητας, στη γκρίζα μας καθημερινότητα?
«δεν με νοιάζει αν είναι ωραίο, αλλά να βγει το μήνυμα: θέλω ένα καλύτερο αύριο, υπάρχουν τόσα γύρω μας που είναι πραγματικά παράνομα…»
«οι ποινές φρενάρουν και τους αναποφάσιστους…»
στα όρια της τέχνης ή της παρανομίας, που αρχίζει ο νόμος και που τελειώνει η ελευθερία,
η τέχνη συνδέεται με την ανατροπή, η τέχνη και η ελευθερία δεν μπαίνουν σε καλούπια,
Σχέδια που αποτυπώνουν το όνειρο…, ακαταλαβίστικες υπογραφές, γιατί η τέχνη δεν αναπαράγει πιστά ότι βλέπουμε. Η αντίδραση και η αμφισβήτηση ενός κόσμου που θέλουν να είναι καλύτερος, βάφουν το συναίσθημα με χρώμα,
ο παγκόσμιος χρωματοκώδικας, ο κώδικας λέει ότι το κόκκινο είναι επικίνδυνο, το πράσινο σημαίνει είναι ελεύθερο, το ασημί είναι το φως,

Η τέχνη δεν αντιγράφει τη ζωή, μας κάνει να τη δούμε.
Αλλάξτε τρόπο σκέψης «Ποτέ λίγο χρώμα δεν έβλαψε κανέναν…» λένε όσοι υποστηρίζουν το γκράφιτι.
«μας ανακρίνουν γιαυτό που δίνουμε στον τοίχο, αλλά το συζητούνε…»
Το γκράφιτι ενθουσιάζει και ενοχλεί ταυτόχρονα. Η οργισμένη έκφραση μέσα στο έργο του γκράφιτι που αποτυπώνεται πάνω σε δημόσιους τοίχους και τρένα, είναι η επανάσταση.
Ο παράνομος γκραφιτίστας εκφράζει με σχέδια, χρώματα, λέξεις και στίχους, την ένταση που νιώθει εκείνη τη στιγμή, με όπλο του τα σπρέι, εκφράζει το θυμό του για κάτι που συμβαίνει, για το μέλλον για πολλά που δεν αλλάζουν.
γιατί «όταν πέσει ο θυμός αρχίζουν τα γηρατειά»
τα όρια χάνονται, σε αυτούς που θέλουν να χαθούν ανάμεσα στην τέχνη και το γκράφιτι
όπως λέει ένας γκραφιτίστας «μου αρέσει να δίνω χρώμα, κάτι που μου φαίνεται άτονο, θέλω να το τονίσω, για ότι με ενοχλεί, δίνω ένα μήνυμα, ένα στίχο. Το έργο μου θέλω να το μοιραζόμαστε όλοι μαζί, εδώ, όχι σε μια πινακοθήκη…» Το χρώμα μέσα στο γκράφιτι δείχνει ζωντάνια, στην Ελλάδα η νοσοκομειακή αισθητική του λευκού τοίχου (ψυχιατρική αισθητική) θεωρείται ξεπερασμένη.


Πολλά παιδιά έχασαν τη ζωή τους, τη ώρα που έκαναν γκράφιτι –επανάσταση (κυνηγημένα στα τραίνα, γλίστρησαν στις ηλεκτροφόρες ράγες) συμβαίνουν δυστυχήματα, όταν ξεδιπλώνουν την ψυχή τους με τα σπρέι,
αξίζει το παιχνίδι με το φόβο και το θάνατο, αξίζει να χάσεις τη ζωή σου για μια καλύτερη ζωή?

…δεν έχω εισόδημα, μου έκοψαν το ρεύμα, θα πάω έξω από τη ΔΕΗ και στο κουτί θα γράψω «που είναι το φώς?» για την αδικία… να κρύβεσαι για αυτό που αγαπάς?

μετανάστες του γκράφιτι με όπλο τους τα σπρέι (για παράδειγμα άτομα που έχουν έρθει στην Ελλάδα από τη Γαλλία) δημιουργούν ομάδες με κοινό όραμα, συνεννόηση κα αλληλεγγύη.


Ερευνητές μιλούν για αποτυπωμένα ιδεογράμματα στα γκράφιτι, που δεν είναι τυχαία, για απόκρυφα μηνύματα με μυστικούς κώδικες, λέξεις κλειδιά, που θέλουν να μας πουν για το μυστικό τρόπο επικοινωνίας ομάδων, ή περιέχουν οδηγίες για την περαιτέρω μυστικιστική τους δράση. Συχνά πρόκειται για επιμελημένη δουλειά, όλα αυτά τα συνθήματα συνδέονται και δίνουν κάποιο μήνυμα ή οδηγίες για το «προχώρησε», μας δείχνουν κάποια πορεία, προτροπή με βέλος που δείχνει να πάει κάποιος προς τα εκεί ή μη πηγαίνεις από εκεί (αδιέξοδο), πήγαινε από εδώ…
Συχνά είναι σχεδιασμένα πολύ ψηλά για να τα φτάσει κάποιος, ο γκραφιτίστας (μάλλον η ομάδα του) χρησιμοποιεί σχοινιά ή άλλα μέσα για αναρρίχηση…
Παράξενα σχέδια που παρουσιάζουν (γραμμογραφικά) τα ίδια στοιχεία με κάποια παλαιά, ξεχασμένα αλφάβητα

ίσως είναι δυνατόν, να αποκωδικοποιηθούν, όποιος το επιχειρήσει θα βρει εκπλήξεις (συνθήματα με παλαιά γραφή από νεκρές γλώσσες που δεν μιλιούνται πια)
Η εμφάνιση των μηνυμάτων, δείχνει συχνά, ότι επικεντρώνονται στο κέντρο μιας περιοχής
ένας νέος που κάνει γκράφιτι για ένα καλύτερο αύριο, λέει «δεν απευθύνομαι σε όλους, αλλά σε όσους θέλουν να το καταλάβουν» «λείπει η αγάπη, δεν την εκφράζουν» «φαίνεται από το πώς συμπεριφέρεσαι σε κάποιον χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα ή κάποιο όφελος, εκεί φαίνεται κάποιος…»

οι ποινές για παράνομο γκράφιτι, γίνονται όλο και μεγαλύτερες, τα σύγχρονα μέσα ασφαλείας (χρησιμοποιούνται ακόμα και drones για τον εντοπισμό και σύλληψη των «αλλόκοτων καλλιτεχνών») ενισχύονται, αλλά η μερίδα πολιτών που υποστηρίζει το γκράφιτι, μεγαλώνει.
Οι άνθρωποι περνούν σκεφτικοί από τα γκράφιτι, χωρίς να τους ενοχλεί πλέον.
Τεράστια γκράφιτι με βαθιά πολιτικό λόγο, δημιούργησαν αίσθηση διεθνώς
δεν υπάρχει άνθρωπος που να κάνει γκράφιτι και να μη τον έχουν κυνηγήσει, ωστόσο ο φόβος γίνεται η κινητήριος δύναμη
Ο χρόνος δεν αλλάζει τίποτα, «αντάρτικα έργα» πουλιούνται έναντι χιλιάδων ευρώ στις δημοπρασίες, γκράφιτι (ξηλωμένα από τοίχους) εκτίθενται στο μουσείο της Νέας Υόρκης.
Το πιο δύσκολο γκράφιτι, είναι όταν είναι μεγάλο, για να το δουν όλοι.
Διεθνή φόρουμ παρουσιάζουν το έργο αυτό και διερευνούν, αναλύουν τις συνθήκες στις οποίες δημιουργήθηκε, όσο μεγαλύτερο κίνδυνο είχε μια περιοχή, τόσο περισσότερη αξία αποκτά το γκράφιτι έργο τέχνης και τόσο μεγαλύτερη υπόληψη ο ίδιος ο δημιουργός της.
*******************************************************************************************
διαβάζουμε στο http://anekshghta.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1439.html

τα γκράφιτι δεν αποτελούν φαινόμενο του σύγχρονου κόσμου. Αντίθετα, έχουν ιστορία 3.000 χρόνων, όσο και η γραφή.
Το αρχαιότερο δείγμα γκράφιτι με εκτενές κείμενο σε ελληνική γραφή είναι των τελών του 8ου π.Χ αιώνα, βρέθηκε σε τάφο των Πυθικουσών, στον κόλπο της Νεάπολης στη νότιο Ιταλία και είναι γνωστό ως το κείμενο στο «αγγείο του Νέστορα».
«Αποτυπώσεις αρχαίων φωνών και αισθημάτων στην πέτρα» χαρακτηρίζει ο Ελληνας καθηγητής της Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Ανωτέρων Σπουδών του Πρίνστον Αγγελος Χανιώτης τα αρχαία γκράφιτι, τα οποία, στην πλειονότητά τους είναι προϊόντα της στιγμής, δημιουργήματα κυρίως της νύχτας, χαραγμένα από ανθρώπους σε διέγερση, σε κατάσταση μέθης, ευθυμίας, γεγονός που καθιστά την ερμηνεία τους δύσκολη και την αξία τους, ως ιστορικών πηγών, τεράστια.
*****************************************
άλλες απόψεις
it's subtle path towards Luciferianism?
The All-Seeing Eye is often called the eye of God or eye of Providence to signify God's omnipresence and knowledge.το " All-Seeing Eye" γκράφιτι, το μάτι (παντεπόπτης οφθαλμός) συχνά αποκαλείται "το μάτι του Θεού ή της το μάτι της πρόνοιας και υποδηλώνει την πανταχού
παρουσία και γνώση του Θεού.